Inwestytura arcybiskupia i kreacja kardynalska

[Stanisław Wieniawa]

Inwestytura Arcybiskupia


P- Patriarcha
WG- Wikariusz Generalny
Abp- Arcybiskup Elekt
MC- Mistrz Ceremonii


MC: W to wielkie święto, do bazyliki podąża procesja. Prowadzi ją turyfer, a za nim idzie krzyż w asyście dwóch akolitów, potem Gwardia Apostolska, służba liturgiczna, niższe duchowieństwo w tym kanonicy, prałaci i infułaci, obecni na ceremonii biskupi i kardynałowie, Arcybiskup Elekt, a na końcu Patriarcha w lektyce, ubrany w strój pontyfikalny oraz triregnum. Procesja zmierza do ołtarza, gdzie Patriarcha zasiada na złotym tronie. Podchodzi tam Arcybiskup Elekt w asyście Wikariusza Generalnego.

WG: Najjaśniejszy Panie, Kościół Rotryjski prosi Cię, abyś tego stojącego przed Tobą biskupa N wyniósł do godności arcybiskupiej poprzez nałożenie paliusza, który zabrany z konfesji św. Pawła podkreśla łączność z Kościołem Rotryjskim.

P: Czy macie nominację?

WG: Mamy.

P: Odczytajcie.

WG: (Publikacja nominacji)

P: Bracie N, skoro zostałeś nominowany przez Kościół na godność arcybiskupa, wspominając czas, kiedy zostałeś ozdobiony pierścieniem, mitrą i pastorałem biskupim, odnów przysięgę, którą wówczas złożyłeś.

MC: Arcybiskup Elekt przyklęka przez Patriarchą i odnawia swoją przysięgę.
 
Abp: Ja, N, przysięgam tobie, Najjaśniejszy Panie posłuszeństwo oraz miłość, być zawsze w łączności z Tobą, Biskupem Rotrii oraz zawsze do tej łączności prowadzić wszystkich, których mi powierzasz.

MC: Do Patriarchy podchodzi ministrant z tacką, na której znajduję się paliusz. Patriarcha bierze go do rąk i nakłada Arcybiskupowi Elektowi, mówiąc: 

P: Weź paliusz, symbol władzy pasterskiej i łączności z Matką Kościołem, bądź pasterzem swoich wiernych i mężnie walcz o każdą zagubioną owcę. Niech to jarzmo będzie dla Ciebie lekkie i słodkie jako więź miłości i silna zachęta do pracy na rzecz powierzonej Tobie owczarni.

MC: Po nałożeniu paliusza, arcybiskup całuje Patriarchę w dłoń, kolana i stopy. Biskup Rotrii pozdrawia go słowami:
 
P: Pax tibi.

Abp: Et cum spiritu tuo.
 
MC: Następnie Biskup Rotrii podnosi go i ukazuje ludowi, mówiąc:

P: Drodzy Bracia i Siostry! Chwalcie Pana za nowego arcybiskupa!

MC: Arcybiskup dziękując za nadanie godności, staje przed Patriarchą i mówi:

Abp: Ad multos annos!

MC: Po czym wymieniają pocałunek pokoju i na tym kończy się ceremonia.

Kreacja Kardynalska

P- Patriarcha
KD- Kardynał Dziekan
KE- Kardynał Elekt
MC- Mistrz Ceremonii

MC: Do Kaplicy Sykstyńskiej podążą procesja złożona z członków Kolegium Kardynalskiego. Na jej czele kroczy Kardynał Dziekan a towarzyszą mu pozostali kardynałowie, na końcu zaś kroczą kardynałowie elekci. Ich wejściu do kaplicy towarzyszy wykonywany przez chór hymn "Tu es Paulus".  Na tronie w sali spotkań Kolegium Kardynalskiego siedzi Patriarcha ubrany w czerwone mantum i złotą mitrę. Przemawia on donośnym głosem:
 
P: Z autorytetu Boga wszechmogącego, świętych apostołów Piotra i Pawła oraz Naszego, kreujemy N. Świętego Kościoła Rotryjskiego, nadając mu tytuł Kardynała Diakona/Prezbitera/Biskupa.
 
MC: Po tych słowach do patriarszego tronu podchodzi Kardynał Elekt, ubrany w strój chórowy i wielką kapę z rozpuszczonym trenem. Kłania się trzykrotnie w trakcie drogi, następnie klęka przed Patriarchą i całuje papieskie trzewiki oraz pierścień, po czym wypowiada słowa przysięgi:

KE: Ja, N., przysięgam wierność i dozgonne posłuszeństwo Tobie, Ojcze Święty, oraz każdemu z Twoich następców oraz, że przyczynię się do obrony wiary Kościoła Powszechnego. Tak mi dopomóż Boże w Trójcy Jedyny. Amen.

P: Bracie N.! Wynieśliśmy Cię do godności Księcia Kościoła. Czy chcesz przyjąć to brzemię, a gdy nasz czas nadejdzie, wybierzesz naszego godnego następcę?

KE: Chcę.

MC: Kardynał Dziekan podaje Patriarsze symbol księcia Kościoła, a więc pierścień kardynalski. Patriarcha nakłada na palec Kardynała Elekta pierścień:

P:  Weź ten pierścień, znak godności kardynalskiej, dla podkreślenia twej więzi ze Stolicą Pawłową.

MC: Następnie Kardynał Dziekan podaje Patriarsze kapelusz kardynalski. Patriarcha wkłada go na głowę Kardynała Elekta mówiąc:

P: Przyjmij czerwony kapelusz, symbol godności kardynalskiej i bądź gotów do przelania krwi za swój Kościół.

MC: Po nałożeniu galero nowy kardynał wymienia z Patriarchą pocałunek pokoju. W sali da się usłyszeć okrzyki radości. Po chwili uniesienia, Kardynał Dziekan czyta wszystkie dokumenty dotyczące kreacji, jednocześnie dając je nowemu kardynałowi.

Kardynał Dziekan: (Publikacja nominacji)

MC: Ceremonia dobiega końca, a kardynałowie oraz Patriarcha udają się na wieczerzę.

[Michał Franciszek Lisewicz]

MC: Kardynał Dziekan podaje Patriarsze symbol księcia Kościoła, a więc pierścień kardynalski oraz kapelusz kardynalski. Patriarcha nakłada na palec Kardynała Elekta pierścień:

P:  Weź ten pierścień, znak godności kardynalskiej, dla podkreślenia twej więzi ze Stolicą Pawłową.

MC: Następnie Kardynał Dziekan podaje Patriarsze kapelusz kardynalski. Patriarcha wkłada go na głowę Kardynała Elekta mówiąc:

P: Przyjmij czerwony kapelusz, symbol godności kardynalskiej i bądź gotów do przelania krwi za swój Kościół.

Na chwilę obecną dostrzegłem powtórzenie.

[Ametyst I Dziecię]

Pewnie miał być biret. W realu to chyba były dwie osobne ceremonie nałożenia najpierw biretu (i tej mógł dokonać np głowa państwa obcego) oraz kapelusza. Przeokrutnie skomplikowany był to ceremoniał.

Swoją drogą moglibyście przyznawać niektórym przywódcom świeckim przywilej nakładania biretu nuncjuszom albo prymasom.

[Stanisław Wieniawa]

Tak, ale to byłoby zbyt skomplikowane. Zrezygnowaliśmy dlatego z rozdzielenia wręczania biretu i kapelusza. Bardzo trudna ceremonia w realu.

[Michał Franciszek Lisewicz]

Tak, ale to byłoby zbyt skomplikowane. Zrezygnowaliśmy dlatego z rozdzielenia wręczania biretu i kapelusza. Bardzo trudna ceremonia w realu.

Mnie się wydaje, że błąd jest w postaci powtórzenia podawania kapelusza. Choć może coś źle czytam.

A co do spraw realnych, to chyba obecnie kapeluszy się nie nadaje?
A jak wyglądało dawniej nakładanie biretu? Kiedy następowało?

[Stanisław Wieniawa]

Powtórzenie już zmieniliśmy. Szczegółowo opisane jest na tej stronie: https://ikomutoprzeszkadzalo.pl/de-creat...rdinalium/.

[Krzysztof Windsor]

W obecnych czasach nawet kardynałowie się łączyli "na kamerkach" na kreacji kardynałów.

[Michał Franciszek Lisewicz]

Powtórzenie już zmieniliśmy.

Rozumiem, dziękuję.

Szczegółowo opisane jest na tej stronie: https://ikomutoprzeszkadzalo.pl/de-creat...rdinalium/.

Dziękuję bardzo! Interesujący artykuł.

Swoją drogą ciekawe, że był tutaj przypadek nakładania biretu kardynalskiego przez prezydenta Francji.

W obecnych czasach nawet kardynałowie się łączyli "na kamerkach" na kreacji kardynałów.

O, no cóż. Taki czas...

[Ametyst I Dziecię]

W ten właśnie sposób Jan XXIII otrzymał swój biret z rąk lewaka i ateisty Vincenta Auriola. Przy nim to ja jestem wzorem pobożności, więc też powinienem dostać taki przywilej.

Przy okazji widać wyraźnie źródła soboru.

[Michał Franciszek Lisewicz]

W ten właśnie sposób Jan XXIII otrzymał swój biret z rąk lewaka i ateisty Vincenta Auriola. Przy nim to ja jestem wzorem pobożności, więc też powinienem dostać taki przywilej.

Przy okazji widać wyraźnie źródła soboru.

Zastanawia mnie, że w tamtych czasach, zdaje się bardziej konserwatywnych, tak wyglądała ta sytuacja. Myślałem (jak to przeczytałem, zanim zobaczyłem podpis pod zdjęciem w podlinkowanym wcześniej artykule), że nadawanie przez przywódców świeckich biretu kardynalskiego ograniczało się tylko do władców katolickich, a to nawet nie tylko prezydent Republiki Francuskiej (a nie żaden cesarz, król czy książę), ale wręcz, jak piszecie, ateista. Zastanawiająca sprawa.
(Teraz uświadomiłem sobie, że to jest to samo wydarzenie co w artykule, może też to samo zdjęcie.)