Sede Vacante III VIII MMXXII

[Pio Maria de Medici]

Umiłowani Bracia i Siostry!

W dniu dzisiejszym, tj. dnia trzeciego sierpnia, we wspomnienie świętej Lidii, uczennicy św. Pawła, Roku Pańskiego dwa tysiące dwudziestego drugiego, ogłaszam na mocy kan. 52 par. 4 Kodeksu Prawa Kanonicznego kres pontyfikatu Jego Świątobliwości Klemensa V, Ojca Królów i Książąt, Sługi Sług Bożych etc. etc. etc. zgodnie z wolą Ojca Świętego wyrażoną w bulli Renuntiatio, w której zrzeka się powierzonej mu władzy. Jako kardynał kamerling obwieszczam opróżnienie Tronu Patriarszego o godzinie 20.00, co skutkuje wprowadzeniem okresu sediswakancji w Państwie Kościelnym i Kościele Świętym Rotryjskim. 

Z chwilą nastania okresu sediswakancji nakazuję wszystkim Braciom kardynałom, aby niezależnie od miejsca w którym się znajdują i posługi jaką pełnią, przybyli do Wiecznego Miasta celem spełnienia nadrzędnego obowiązku wyboru następcy Świętego Pawła, XLIII Biskupa Rotryjskiego, do którego zostali powołani.

Nakazuję zarazem by dziś czym prędzej zamknięto i opieczętowano apartamenty patriarsze Pałacu Apostolskiego, a także aby zamknięto bramę prowadzącą do Bazyliki Świętego Pawła na wzgórzu Welia, gdzie zgromadzić się mają kardynałowie celem obrania nowego Biskupa Powszechnego. Proszę Gwardię o pełnienie straży na terenie państwa, aby nic nie zakłóciło spokojnych wyborów, którym pragnę przewodniczyć.

Ogłaszam zarazem, iż moment zamknięcia bram spiżowych dla kardynałów w celu odbycia konklawe odbędzie się w czwartek, 4 sierpnia, we wspomnienie św. Jana Marii Vianneya, w godzinach rannych. Proszę, aby Bracia Kardynałowie do tego czasu potwierdzili w tym miejscu swoje przybycie i gotowość do uczestnictwa w obradach Świętego Kolegium. Jednocześnie informuję, że sam poprowadzę obrady konklawe. Przemowę wygłoszę w ramach tradycyjnej uroczystości "Pro Eligendo Pontifice". Mimo iż tron został opuszczony w dość dramatyczny sposób, pragnę zapewnić, że okres sediswakancji oraz konklawe przebiegnie spokojnie, tak, jak wymaga tego godność i honor purpuratów. Niech dobry Bóg błogosławi nam w wyborach następcy Klemensa V!

Fiat!

(+) Pius Maria de Medici,

 Kamerling Świętej Stolicy

[Pio Maria de Medici]

Zamknięcie apartamentów patriarszych


Już późnym wieczorem, wierni zaczęli gromadzić się na placu Świętego Pawła Apostoła, aby oczekiwać dalszych decyzji związanych z Konklawe, które da Miastu i Światu następcę Klemensa V, XLII Biskupa Powszechnego, który w niespodziewanej chwili zrezygnował z powierzonej mu władzy. Wierni każdego stanu, duchowni i świeccy, bogaci i biedni, zjednoczeni w modlitewnej adoracji wspierali Najprzewielebniejsze Gremium Książąt Kościoła, oczekując wyboru nowego Patriarchy.

Równo o 20.00 pod Pałac Apostolski przybył per pedes apostolorum Kamerling Świętej Stolicy - Pio Maria de Medici. Przed ogromną bramą stał już Szambelan Patriarszy, który przekazał Regentowi pieczęć patriarszą Klemensa V. Purpurat przyjął ją, a następnie wszedł do patriarszych apartamentów i przeszedł wzdłuż korytarzy, przewiązując czerwoną wstęgą ze znakiem sede vacante najważniejsze pomieszczenia: wyższą bramę prowadzącą do spiralnych schodów w loggi, drewniane drzwi prowadzące z komnaty św. Ambrożego do biur sekretarzy, duże drewniane drzwi na wschód w komnacie św. Ambrożego, drzwi prowadzące z Sali Klementyńskej do prywatnej biblioteki Biskupa Rotrii, małe drzwi prowadzące z Sali Klementyńskiej na korytarz. Następnie czerwoną wstęgą przewiązał drzwi wejściowe do Pałacu Apostolskiego i odlał na wstędze pieczęć, na której widniał wizerunek symboli Kamery Apostolskiej: parasol i klucze Świętego Pawła.

Po zamknięciu apartamentów trzykrotnie zabił dzwon umieszczony w Bazylice Welijskiej. Oznaczało to, że Gwardia Apostolska zakończyła swoją straż. Do stojących strażników podszedł Gonfaloniere i oznajmił im donośnym głosem: "Pontyfikat Przewielebnego Klemensa V zakończony". Gwardziści zasalutowali, a następnie zamknęli bramę prowadzącą do Bazyliki św. Pawła na wzgórzu Welia.

Chwilę później Kolegium Kardynalskie ostatecznie przełamało pieczęć Patriarchy Klemensa V, zakańczając tym samym oficjalnie jego pontyfikat, od tej pory kardynał de Medici z ogromnym spokojem, ale i nostalgią obecną w oczach starca, rozpoczął przygotowania do kolejnego w historii Kościoła Rotryjskiego Konklawe.

[Pio Maria de Medici]

Ja, Pio Maria de Medici, kardynał biskup Palestriny, a zarazem Kamerling Świętej Stolicy, potwierdzam niniejszym swoje przybycie do Stolicy Apostolskiej i gotowość wzięcia udziału w obradach Świętego Kolegium.

[Aurelio de Medici y Zep]

Ja, Aurelio Lorenzo Carlo kardynał de Medici y Zep, Dziekan Kolegium Kardynalskiego, potwierdzam niniejszym swoje przybycie do Stolicy Apostolskiej i gotowość wzięcia udziału w obradach Świętego Kolegium.

[Ametyst I Dziecię]

Ja, Ametyst kardynał Faradobus potwierdzam niniejszym swoje przybycie do Stolicy Apostolskiej i gotowość wzięcia udziału w obradach Świętego Kolegium.

[Pio Maria de Medici]

Z racji braku dostępności kardynała Dredera, dziś po południu odbędzie się celebra Pro Eligendo i konklawe.

[Pio Maria de Medici]

Celebritas Missae Pro Eligendo Pontificeissae

W południe 9 sierpnia Roku Pańskiego 2022, skromnie zgromadzeni wierni z niecierpliwością oczekiwali na rozpoczęcie uroczystości Pro Eligendo Pontifice, która miała się odbyć w Bazylice Świętego Pawła. Z dość lekkim opóźnieniem w kierunku ołtarza Bazyliki Pawłowej kierowała się skromna procesja, którą rozpoczynał krucyferariusz, za nim kroczył turyferariusz, następnie szli akolici, klerycy, prezbiterzy, biskupi. Za nimi skromnie odziani Książęta Kościoła - Jego Eminencja Aurelio de Medici y Zep oraz Jego Eminencja Ametyst Faradobus.  Krocząc, patrzą w długą i bogatą posadzkę i nie błogosławią tym, którzy oczekują na rozpoczęcie obrad Najprzewielebniejszego i Świętego Konklawe. Na samym końcu procesji podążał kardynał de Medici. Na jego barkach spoczywał skromny ornat, przeszywany czarną nicią. Na głowie zaś niska mitra. Jego umęczone długim już życiem ręce podtrzymuje dwóch diakonów, którzy pomagali mu wkroczyć do Bazyliki Welijskiej. Wkraczając do świątyni duchowni zajmują wyznaczone miejsca, a następnie rozpoczyna się uroczystość, której przewodniczy Medyceusz.

Jako Kyriał wykonywana była przez Chór Bazyliki Welijskiej Msza Requialna Mozarta.

Po odśpiewaniu przez diakona słów Ewangelii Jego Eminencja wygłosił homilię, której wszyscy słuchali z nadzieją.

[Pio Maria de Medici]

Umiłowani w Chrystusie Panu,

Bracia Kardynałowie,

"Sprawiedliwi, wołajcie z radości na cześć Pana! Prawym przystoi pieśń chwały..." (Ps 33, 1). Na samym początku pragnę podziękować Ekscelencji Dostojewskiemu, Sprawiedliwemu - uczciwie rządził on Rotrią, a kiedy przyszła świadomość pewnej niedołężności - w prawości swej zrezygnował. Dlatego stajemy dziś wszyscy z nadzieją i dziękczynieniem, że dzieło Klemensa V nie zostanie zaprzepaszczone - a bardziej rozbudowane. Stajemy z modlitwą na ustach, aby kolejny Patriarcha był człowiekiem sprawiedliwości, prawości, radości i chwały. Abyśmy dzięki kolejnemu pontyfikatowi mogli Bogu wszyscy śpiewać z radością... bo nam to przystoi.

[Pio Maria de Medici]

Po Celebracji kardynałowie udali się do zakrystii, aby przyodziać stroje chórowe. Po wspólnym nabożeństwie do św. Michała Archanioła uformowali procesję, na końcu której podążał Jego Eminencja Pio de Medici, z nałożoną na strój chórowy szeroką stułą. Otwierał ją zaś krucyferariusz z ozdobnym krzyżem. Chór śpiewał Litanię do Wszystkich Świętych, a procesja zmierzała do Kaplicy Sykstyńskiej.

Gdy procesja dotarła na miejsce, odśpiewano hymn Veni Creator Spiritus. Następnie kardynałowie zajęli swoje miejsca na tronach z baldachimami, zaś Purpurat przemówił:

Umiłowani w Chrystusie Panu Bracia Kardynałowie!

Za moment złożymy przysięgę, której wymaga od nas Bulla Conclave consilio est Jego Świątobliwości, Ojca Świętego Jana I. Jej złamanie grozi najwyższymi sankcjami kościelnymi. Gdy ostatni z nas zaprzysięgnie, ogłosimy zamknięcie drzwi Kaplicy Sykstyńskiej. Od tego momentu obowiązuje członków Kolegium całkowity zakaz kontaktowania się ze światem zewnętrznym. Wyjątek dotyczy mnie osobiście w sprawach elekcji patriarszej oraz w sprawach niecierpiącego zwłoki zarządu Państwem. Po wyborze XLIII Biskupa Rotrii ogłoszone zostanie uroczyste Habemus Patriarcham.


Bracia. Powstańcie, by złożyć przysięgę.

My, wszyscy i poszczególni Kardynałowie Elektorzy, obecni przy tym wyborze Patriarchy przyrzekamy, zobowiązujemy się i przysięgamy zachować wiernie i skrupulatnie wszystkie przepisy dotyczące wyboru Biskupa Rotryjskiego zawarte w prawie i Tradycji. Równocześnie przyrzekamy, zobowiązujemy się i przysięgamy, że jeśli ktokolwiek z nas, z Boskiego postanowienia, zostanie wybrany Biskupem Rotryjskim, dołoży starań, by wiernie wypełniać najwyższy urząd Pasterza Kościoła powszechnego i nie ustanie w wysiłku zapewniania i bronienia wytrwale praw duchowych i doczesnych oraz wolności Stolicy Świętej. Przede wszystkim przyrzekamy i przysięgamy zachować z największą wiernością i wobec wszystkich, tak duchownych, jak świeckich, tajemnicę związaną z tym wszystkim, co w jakikolwiek sposób odnosi się do wyboru Biskupa Rotryjskiego i z tym, co odbywa się w miejscu wyboru i dotyczy bezpośrednio lub pośrednio liczenia głosów; nie naruszać w żaden sposób tej tajemnicy tak w czasie wyboru, jak i po wyborze nowego Patriarchy, chyba że zostanie do tego udzielone wyraźne upoważnienie przez samego przyszłego Patriarchy; nie dawać żadnego poparcia ani nie sprzyjać jakiemukolwiek oddziaływaniu, sprzeciwianiu lub jakiejkolwiek innej formie interwencji, przez które władze świeckie jakiegokolwiek porządku i stopnia lub jakakolwiek grupa osób czy jednostki chciałyby ingerować w wybór Biskupa Rotryjskiego. Równocześnie przyrzekam i przysięgam powstrzymać się od wykorzystania jakiegokolwiek utrwalania odnośnie do tego, co w okresie wyboru dokonuje się w granicach Państwa Kościelnego, a szczególnie tego co bezpośrednio lub pośrednio w jakikolwiek sposób łączy się z czynnościami związanymi z tymże wyborem. Oświadczam, że tę przysięgę składam świadomy, że jej złamanie spowoduje w stosunku do mnie te sankcje duchowe i kanoniczne, jakie przyszły Patriarcha zdecyduje zastosować.

Jego Eminencja podszedł następnie do zdobionego Ewangeliarza, położył na nim rękę i przyrzekł:


Et Ego, Pio Maria cardinalis de Medici, spondeo, voveo, ac iuro, sic me Deus adiuvet et haec Sancta Dei Evangelia que manu mea tango.


Po złożeniu przysięgi Medyceusz zasiadł na tronie w centralnej nawie Kaplicy i oczekiwał przyrzeczenia od pozostałych Elektorów.

[Ametyst I Dziecię]

Ego, Amethystus cardinalis Faradobus, spondeo, voveo, ac iuro, sic me Deus adiuvet et haec Sancta Dei Evangelia que manu mea tango.