Feria Quarta Cinerum
w Bazylice św. Sabiny na Awentynie
XXVI II MMXX

W Środę Popielcową tradycyjnie już odbyła się ceremonia rozpoczynająca Wielki Post w Państwie Kościelnym Rotria. Zgodnie z przywróconymi przez Klemensa IV ceremoniałami rozpoczęła się ona procesją z bazyliki św. Anastazji do bazyliki św. Sabiny na Awentynie, która już od średniowiecza gościła w rytuałach patriarszych, a za czasów II Państwa Kościelnego gdzieś zaginęła. Dlatego też wieczorem Ojciec Święty Pius Leon II przyjechał specjalną karocą na Awentyn, ubrany w skromną zimową sutannę na znak pokuty. Jego Świątobliwość już w bazylice poświęconej męczennicy Anastazji uczynił znak krzyża i wypowiedział słowa: Concede nobis, Domine, praesidia militiae christianae sanctis incoare ieiuniis, ut contra spiritales nequitiae pugnaturi. [i]continentiae muniamur auxiliis. Amen. [/i]Następnie z kościoła ruszyła procesja, którą rozpoczął krucyferariusz niosący krzyż z czasów pierwszego pontyfikatu Ojca Świętego. Następnie turyferariusz i nawikulariusz, dalej klerycy i diakoni, następnie kapłani, biskupi i kardynałowie w czarnych sutannach na znak pokuty. Dalej Ojciec Święty wraz z diakonami asystującymi. Jego Świątobliwość odział się w specjalną, prostą albę oraz bogato zdobioną fioletową kapę. Jego głowę zdobiła biała wysoka mitra. Podczas procesji lud wierny śpiewał pieśni pokutne na znak przygotowania się do tego jedynego dnia w roku liturgicznym.






Kiedy procesja dotarła do bazyliki św. Sabiny Ojciec Święty powiedział: Praesta, Domine, fidelibus tuis, ut ieiuniorum veneranda sollemnia et congrua pietate suscipiant et secura devotione percurrant. Amen. Następnie rozpoczęła się święta ceremonia Wstępnej Środy, którą celebrował Ojciec Święty. W odpowiednim momencie Ojciec Święty pobłogosławił popiół pochodzący z palm Niedzieli Palmowej i sypiąc go na głowy kapłanów i wiernych mówił: Memento, homo, quia pulvis es et in pulverem reverteris.  Po wypowiedzeniu słów z księgi Rodzaju nad wszystkimi zgromadzonymi w świątyni wiernymi Ojciec Święty kontynuował celebrę, aż do momentu wygłoszenia odpowiedniego słowa. Do Patriarchy podszedł Szambelan Patriarszy i wręczył odpowiednią mowę Biskupowi Rotrii, a ten przemówił do zgromadzonych: