Konserwatorium Laterańskie

[Carlo Lorenzo de Medici y Zep]

Konserwatorium Chóru Cantores Lateranensis

Budynek Konserwatorium Chóru Cantores Lateranensis, zwany zwyczajowo Pałacem Bonapartów, stoi na placu Florenckim niedaleko Pałacu Medyceuszy. Swą zwyczajową nazwę posiadł od Letycji Bonaparte, matki Napoleona Bonaparte, która właśnie w tym miejscu, jako rotryjska szlachcianka miała swoją siedzibę. Pałac wybudowano w II połowie XVII wieku jako siedzibę jednego ze schorowanych możnowładców rotryjskich. Autorem wspaniałego frontu jest Giovanni de Rossi, który w duchu barokowego przepychu ozdobił smukły budynek płaskorzeźbami i gzymsami. W centrum Pałacu, skąd wywodzi się ogromna wieża ustawiona jest kaplica Bonapartów imienia św. Genowefy. Wnętrza pięciokondygnacyjnego budynku ozdabiał swymi freskami Giovanni Battista Falda, zaś w czasach napoleońskich Pierre Deroin umeblował wnętrza w cesarskim stylu Empire. Po obaleniu Napoleona i śmierci Letycji Pałac, zgodnie z testamentem przeszedł w ręce Opery Rotryjskiej, ta zaś po samorozwiązaniu w 1893 r. oddała budynek Cantoresom. Biskup Facibeni przygotował w niej Konserwatorium, które swym blaskiem oświeca cały mikroświat. A delikatnie dobierani muzycy z czasów Pio Marii nadal swym śpiewem unoszą duszę ludzką ku kontemplacji Boga. 

Chór występował w swojej historii pod batutą Carlosa Lorenza de Medici y Zepa, Juana Jose Villagomeza, Wilhelma Orańskiego i Marcina Bibersteina. Obecnym Kierownikiem Konserwatorium jest sam Mecenas Patriarszy ks. Michelangelo Piccolomini SJ.