Missa pro Fidelibus Defunctis

[Pio Maria de Medici]

REQUIEM

ad perpetuam rei memoriam

Missa pro Fidelibus Defunctis,

Patriarcharum, Cardinalis, Episcoporum,

et omnibus Defunctis,

Missa celebratur per Ioannes III, Papa

Popołudniem, według własnego zwyczaju, Jego Świątobliwość Jan III pragnął odprawić drugą, z trzech przysługujących mu dziś celebr w intencji wszystkich, którzy opuścili już ziemski padół. Ta celebra miała mieć charakter bardzo uroczysty. Zjawili się wszyscy co zacniejsi kapłani, Czcigodni wierni, i inszi zaproszeni Jegomoście. Cantores Veliensis przed uroczystością rozpoczął śpiew Carmina Burana, coby wzbudzić w słuchaczach teżego spotkania refleksje i myśli żałobne. 

Zaraz też przez odrzwia główne Bazyliki św. Pawła weszła uroczysta procesja. Najsamprzód niej szedł krucyferariusz dzierżąc krzyż z czasów Piusa III. Dalej za nim przewielebni klerycy, kapłani, biskupi i kardynałowie, w strojach pokutnych, który skupili się, by modlić się za swoich poprzedników. Za nimi w czarnym ornacie gotyckim szedł Jego Świątobliwość Jan III w otoczeniu kardynała Dredera jako diakona, zaś kardynała Aureliusza jako subdiakona. Wszyscy hierarchowie ubrani byli w skromne alby z lekką, czarną mereżką, a także symboliczne ornaty - Ojciec Święty z męką Chrystusa, zaś diakon i subdiakon z czaszkami, które miały przypominać wszystkim o śmierci. Kiedy procesja dotarła do ołtarza, nastąpiło uroczyste wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych patriarchów, kardynałów, biskupów i kapłanów, którzy poprzedzili zgromadzonych w wędrówce ku niebu. Chór wraz z odpowiednimi muzykami przygotowali na tę okazję Mszę Requialną Wolfganga Amadeusza Mozarta. Półmrok, jaki panował w kościele stwarzał wspaniały nastrój, który przy świetle małych, miodowych świeczek oraz stojącej na środku trumny przysparzał klimatu pamięci o Bogu i swojej śmierci. Dym kadzidła, który pojawił się podczas ofiarowania, swym cierpkim i gorzkim zapachem przypominał o trudach życia, aby osiągnąć radość wieczną. Po uroczystej celebrze do Jego Świątobliwości podszedł jeden z diakonów ubranych w czarną kapę, i trzymał przed Ojcem Świętym mowę audiencyjną. Jan III zapragnął wypowiedzieć kilka słów nie tradycyjnie z ambony, lecz z tronu patriarszego.

IOANNES III

Pastor Pastorum,

Summi Pontifices,

Pontifex Maximus,

Pro Archiepiscopos, Episcopos,

Pacem et Communionem,

Clero et Christifidelibus

totius orbis itemque universis

Bonae Voluntatis Hominibus:

De Pace omnium Gentium,

in Veritate, Iustitia,

Caritate et Libertate Constituenda

Requiem aeternam, dona eis Domine... Tymi słowami przyzywamy wszystkich, których nasza pamięć sięga, a którzy poprzedzili nas w wędrówce do wieczności, do której i my zmierzamy. Przyzywamy pamięć, i modlimy się za tych naszych braci, którzy dziś nie mogą współpracować z nami, a jedyne co dla nich możemy zrobić to modlitwa. Autor Drugiej Księgi Machabejskiej pisze, że modlitwa za zmarłych jest rzeczą dobrą i sprawiedliwą. Dlatego nie wolno jej unikać... aby nikt nie zapomniał o nas. Aby pamięć o nich wiecznie trwała, nie tylko w naszym pokoleniu, ale i w przyszłych. Pamiętamy o wszystkich patriarchach, kardynałach i biskupach, a także o obywatelach Rotrii, którzy w ostatnich latach opuścili nas wirtualnie. W sposób szczególny wspominamy jednak kardynała Andreama von Salzę, którego żywot ziemski i rzeczywisty zakończył się zbyt szybko...

Pamięć o nich powinna nas skłaniać do refleksji jak kruchy jest nasz żywot. Jak kruche jest nasze działanie, które może zakończyć się każdego dnia i każdej godziny. Wspominanie zmarłych wymusza wręcz w nas obowiązek myślenia o swojej śmierci, o swoim sądzie przed Bogiem, o dobrym przygotowaniu się do tego momentu poprzez uczciwe i sprawiedliwe życie.

Pamiętamy o naszych zmarłych, ale staramy się żyć teraźniejszością i z nadzieją patrzeć w przyszłość. Tak, aby te czarne i pokutne szaty nie przysłoniły nam naszego celu, radości odwiecznej. Patrząc więc w przyszłość pragniemy ogłosić, że nasza koronacja patriarsza odbędzie się jutro, 3 listopada, we wspomnienie św. Huberta, patrona myśliwych, w godzinach popołudniowych. Dziś jest także dzień podziękowań, za każdą pracę i trud włożony w rozwój Rotrii. Za każdą wyciągniętą dłoń w imieniu Państwa i w imieniu Kościoła dziękujemy. Dlatego naszą władzą i mocą apostolską czynimy od dzisiaj, od Wspomnienia Wszystkich Wiernych Zmarłych:
- Jego Ekscelencję Ametysta Faradobusa, Wielkiego Przyjaciela Złotego Tronu, hrabią prowincji Mediolan, oddając wszelkie majątki Orańskich i Sforzów, zaś samą prowincję podnosimy do rangi hrabstwa;
- Jego Ekscelencję Franciszka Lubomirskiego, Wielkiego Obrońcę Państwa poza jego granicami, baronem Vinci, zaś samą prowincję podnosimy do rangi baronii;
- Jego Wysokość Andrzeja Habsburga, Wielkiego Obrońcę Państwa poza jego granicami i Wybitnego Wojskowego, hrabią prowincji Cremona, zaś samą prowincję podnosimy do rangi hrabstwa;
- Jego Ekscelencję Adalbertusa Pronobisa, Prefekta Kongregacji ds. Kościoła i Duchowieństwa, kawalerem prowincji Legnano, zaś samą prowincję podnosimy do włości kawalera;
- Wielebnego Gagika Bagratydę, Prefekta Kongregacji ds. Dyscypliny, kawalerem prowincji Fiesole, z oddaniem w użytek włości dominikańskich, zaś samą prowincję podnosimy do włości kawalera;
Ponadto podnosimy w hierarchii:
- Jego Eminencję Aurelio de Medici y Zep podnosimy do stanu księcia Florencji, podnosząc jednocześnie prowincję Waszej Książęcej Mości do rangi księstwa, nadając przy tym honorowy tytuł należny rodowi Waszej Eminencji "Jego Arcykatolicka i Wielkoksiążęca Mość" w poszanowaniu dla tradycji rodu;
- Jego Ekscelencję Janusza Zabieraja podnosimy do stanu hrabiego Bari i Bolonii, podnosząc jednocześnie prowincje Jaśnie Wielmożnego do rangi hrabstwa;
- Jego Ekscelencję Stanisława Dmowskiego podnosimy do stanu hrabiego Palestriny, podnosząc jednocześnie prowincję Jaśnie Wielmożnego do rangi hrabstwa;

Wszystkim nobilitowanym dzisiaj w "sposób świecki" z serca gratulujemy i błogosławimy!

Datum Rotriae, apud S. Paulum, die II, mensis Novembris, anno Domini MMXX, Pontificatus Nostri primo.

(-) Joannes PP. III

Następnie Jego Świątobliwość poprowadził egzekwie wokół wystawionej trumny. Modląc się przy tym za wszystkich zmarłych. Ubierając czarną, bogato zdobioną kapę Piusa Leona I okadzał katafalk ze słowami modlitwy Pater Noster..., następnie procesja ruszyła ku zakrystii. Uroczysta Msza wraz z audiencją zakończyła się.

[Stanisław Wieniawa]

Deo gratias Waszej Świątobliwości za podniesienie do statusu hrabiego! Mieszkańcy Bolonii i Bari są wdzięczni. Gratuluję również pozostałym wyróżnionym. To kolejna dziś celebra. Aż trzy w naszej diecezji, to rekordowy dzień. Oby tak było zawsze.

[Aurelio de Medici y Zep]

Requiescant in pace. Amen.

Wasza Świątobliwość,

z serca dziękuję za tak wielkie wyróżnienie. Jestem wielce zaszczycony, jak również pełen za ów zaszczyt wdzięczności. Dziękuję także za wspaniałą uroczystość, w której mogłem jako subdiakon usługiwać. 
Serdecznie gratuluję również wszystkim innym wyróżnionym w pełni zasłużonymi nagrodami!

Z wyrazami oddania,
Aurelio de Medici y Zep

[Ametyst I Dziecię]

Sternik zapłać za ten nieoczekiwany gest. Są tacy, którzy zasłużyli bardziej, ale przyjmuję go z radością. Postaram się być dobrym ojcem dla mieszkańców Mydlojanu.

[Michał Franciszek Lisewicz]

Wieczny odpoczynek racz dać zmarłym, Panie, a światłość wiekuista niechaj im świeci.
Niech odpoczywają w pokoju wiecznym. Amen.

Wasza Świątobliwość,
Serdecznie dziękuję za nobilitację i nadanie, choć uważam, że nie zasłużyłem na ten dar. Jednak przyjmuję go z wdzięcznością i radością.

[Gagik Bagratyda]

Bóg zapłać Waszej Świątobliwości. Mam nadzieję, że będę dobrym rządcą Fiesole.

[Pio Maria de Medici]

Głęboko ufamy, że rozdane nobilitację przyniosą dobre i spore owoce Państwu, Kościołowi i Czcigodnym.