Celebra w rycie welijskim

[Nicefor]

Św. ojca naszego EUMENIUSZA, biskupa Gortyny, cudotwórcy.

Światłem boskim przepełniony* oświecasz nas, błogosławiony Eumeniuszu,* z miłością w pieśniach wychwalających* twoje czcigodne, sławne i święte odejście,* ojcze hierarcho Eumeniuszu,* módl się nieustannie za nas wszystkich.

Κατά Λουκά Αγιο Ευαγγέλιο 8,4-15.
Όταν συγκεντρώθηκε κοντά στον Ιησού πολύς κόσμος, που έρχονταν από διάφορες πόλεις, εκείνος τους είπε μια παραβολή:
«Βγήκε ο σποριάς για να σπείρει το σπόρο του· καθώς έσπερνε, μερικοί σπόροι έπεσαν στο δρόμο, όπου καταπατήθηκαν και τους έφαγαν τα πουλιά.
Άλλοι έπεσαν στις πέτρες και, όταν φύτρωσαν, ξεράθηκαν, γιατί δεν είχε υγρασία.
Άλλοι σπόροι έπεσαν ανάμεσα σε αγκάθια και, όταν αυτά φύτρωσαν μαζί τους, τους έπνιξαν.
Άλλοι όμως έπεσαν στο γόνιμο έδαφος, φύτρωσαν κι έδωσαν καρπό εκατό φορές περισσότερο». Αφού τα είπε όλα αυτά, πρόσθεσε με έμφαση: «Όποιος έχει αυτιά για ν' ακούει ας τα ακούει».
Οι μαθητές του τότε τον ρωτούσαν: «Τι σημαίνει η παραβολή αυτή;»
Εκείνος τους απάντησε: «Σ' εσάς έδωσε ο Θεός να γνωρίσετε τα μυστήρια της βασιλείας του, ενώ στους υπολοίπους αυτά δίνονται με παραβολές, ώστε να κοιτάζουν αλλά να μη βλέπουν και ν' ακούνε αλλά να μην καταλαβαίνουν».
«Η παραβολή αυτή σημαίνει το εξής: Ο σπόρος είναι ο λόγος του Θεού.
Οι σπόροι που έπεσαν στο δρόμο, είναι εκείνοι που άκουσαν το λόγο του Θεού· έρχεται όμως ύστερα ο διάβολος και τον παίρνει απ' τις καρδιές τους, για να μην πιστέψουν και σωθούν.
Οι σπόροι που έπεσαν στο πετρώδες έδαφος, είναι εκείνοι που, όταν ακούσουν το λόγο, τον δέχονται με χαρά, δεν έχουν όμως ρίζα· γι' αυτό πιστεύουν για λίγο διάστημα και, όταν έρθει ο καιρός της δοκιμασίας, απομακρύνονται.
Αυτοί που έπεσαν στ' αγκάθια, είναι εκείνοι που άκουσαν το λόγο, συμπορεύονται όμως με τις φροντίδες, με τον πλούτο και τις απολαύσεις της ζωής, πνίγονται απ' αυτά και δεν καρποφορούν.
Με το σπόρο που έπεσε στο γόνιμο έδαφος, εννοούνται όσοι άκουσαν το λόγο με καλή και αγαθή καρδιά, τον φυλάνε μέσα τους και καρποφορούν με υπομονή».

Św. Eumeniusz (Eumenios, życzliwy, miły gr) od młodych lat odznaczał się życiem ascetycznym, modlitwą, dziełami miłosierdzia wobec biednych; z uwagi na te przymioty jego duszy został biskupem Gortyny na Krecie; walczył o czystość wiary przeciw heretykom; żył w II lub w III wieku; umarł jako męczennik.

[Nicefor]

27η Κυριακή κοινής περιόδου του έτους

Wiedzą solidną i sercem umocnionym wiarą* haniebną klęskę jawnie zadałaś groźnemu nieprzyjacielowi;* przed Chrystusem stanęłaś, błogosławiona,* mając na sobie płaszcz czerwony od krwi swojej,* i wiecznie cieszysz się z aniołami;* módl się za nas, wielka męczennico.

Κατά Λουκά Αγιο Ευαγγέλιο 17,5-10.
Οι απόστολοι είπαν στον Κύριο: «Αύξησε την πίστη μας».
Κι εκείνος τους είπε: «Αν είχατε πίστη σαν κόκκο σιναπιού, θα λέγατε σ' αυτή τη μουριά: “ξεριζώσου και πήγαινε να φυτρώσεις στη θάλασσα” κι εκείνη θα σας υπάκουε.
«Ποιος από σας, όταν ο δούλος του, που τον έχει για να οργώνει τα χωράφια ή να βόσκει τα πρόβατα, έρθει στο σπίτι από το χωράφι, θα του πει: “έλα αμέσως και κάθισε να φας”;
Δε θα του πει μάλλον: “ετοίμασε να δειπνήσω, ζώσου την ποδιά κι υπηρέτησέ με ώσπου να φάω και να πιω, και μετά θα φας και θα πιεις κι εσύ”;
Πρέπει μήπως να χρωστάει χάρη στο δούλο, επειδή έκανε αυτό που τον διέταξε;
Δεν το νομίζω. Έτσι κι εσείς, όταν κάνετε όλα όσα σας προστάζει ο Θεός, να λέτε: “είμαστε ανάξιοι δούλοι· κάναμε αυτό που οφείλαμε να κάνουμε”».

«Υπηρέτες άχρηστοι»
      Ο σωστός τρόπος να υπηρετεί κανείς καθιστά ταπεινό εκείνον που ενεργεί. Δεν αποδέχεται μια θέση ανωτερότητας απέναντι στον άλλο, ακόμη και αν η κατάσταση του τελευταίου είναι άθλια. Ο Χριστός πήρε την τελευταία θέση μέσα στον κόσμο – το Σταυρό – και ακριβώς χάρη σ’ αυτή τη ριζική ταπεινοσύνη, μας εξαγόρασε και μας βοηθά συνεχώς. Εκείνος που μπορεί να βοηθήσει αναγνωρίζει ότι είναι ακριβώς με αυτό τον τρόπο που βοηθήθηκε και ο ίδιος. Το γεγονός ότι μπορεί να βοηθήσει δεν είναι ούτε δική του ικανότητα ούτε ένας τίτλος υπερηφάνειας.

      Όσο περισσότερο κάποιος εργάζεται για τους άλλους, τόσο περισσότερο θα κατανοήσει και θα κάνει δικό του το λόγο του Χριστού: «Είμαστε υπηρέτες τυχαίοι». Πράγματι, αναγνωρίζει ότι δεν ενεργεί χάρη σε μια ανωτερότητά του, ή μιας μεγαλύτερης προσωπικής αποδοτικότητας, αλλά επειδή ο Κύριος του έκανε τη δωρεά. Ενίοτε, οι παραπάνω ανάγκες και οι περιορισμοί της δραστηριότητάς του μπορούν να τον εκθέσουν στην απογοήτευση. Αλλά είναι τότε ακριβώς που θα τον βοηθήσει το γεγονός να γνωρίζει ότι σε τελευταία ανάλυση, δεν είναι παρά ένα εργαλείο στα χέρια του Κυρίου. Θα απελευθερωθεί με αυτό τον τρόπο από την υπεροψία ότι οφείλει να πραγματοποιήσει, προσωπικά και μόνος, την αναγκαία καλυτέρευση του κόσμου. Ταπεινά, θα κάνει αυτό που του είναι δυνατό να κάνει, ταπεινά, και εμπιστευόμενος το υπόλοιπο στον Κύριο.

      Είναι ο Θεός που κυβερνά τον κόσμο και όχι εμείς. Εμείς, του προσφέρουμε απλά τις υπηρεσίες μας, όσο μπορούμε, και όσο μας δίνει τη δύναμη. Κάνοντας όμως αυτό που είναι δυνατό, με τη δύναμη που διαθέτουμε, αυτό είναι το έργο που διατηρεί τον καλό υπηρέτει του Ιησού Χριστού σε διαρκεί κίνηση: «Η αγάπη του Χριστού μας ωθεί» (2Κορ. 5,14).

[Henryk Ziemiański de Harlin]

Bóg zapłać za celebrę.

[Nicefor]

28η Κυριακή κοινής περιόδου του έτους

Święci męczennicy* wielkimi swoimi czynami wprowadzili w nadzwyczajny zachwyt Moce Niebieskie,* bo w śmiertelnym ciele mocą Krzyża niewidzialnie zwyciężyli dobrym bojowaniem bezcielesnego wroga* i modlą się do Pana o miłosierdzie dla dusz naszych.

Κατά Λουκά Αγιο Ευαγγέλιο 17,11-19.
Πηγαίνοντας ο Ιησούς προς την Ιερουσαλήμ, περνούσε ανάμεσα από τη Σαμάρεια και τη Γαλιλαία.
Καθώς έμπαινε σ' ένα χωριό, τον συνάντησαν δέκα λεπροί· στάθηκαν λοιπόν από μακριά
και του φώναζαν δυνατά: «Ιησού, αφέντη, ελέησέ μας!»
Βλέποντάς τους εκείνος τους είπε: «Πηγαίνετε να σας εξετάσουν οι ιερείς». Και καθώς πήγαιναν, καθαρίστηκαν από τη λέπρα.
Ένας απ' αυτούς, όταν είδε ότι θεραπεύτηκε, γύρισε δοξάζοντας με δυνατή φωνή το Θεό,
έπεσε με το πρόσωπο στα πόδια του Ιησού και τον ευχαριστούσε. Κι αυτός ήταν Σαμαρείτης.
Τότε ο Ιησούς είπε: «Δε θεραπεύτηκαν και οι δέκα; Οι άλλοι εννιά πού είναι;
Κανένας τους δε βρέθηκε να γυρίσει να δοξάσει το Θεό παρά μόνο τούτος εδώ ο αλλοεθνής;»
Και σ' αυτόν είπε: «Σήκω και πήγαινε στο καλό· η πίστη σου σε έσωσε».

Καθαρισμένοι από τη λέπρα της αμαρτίας
        «Ενώ προχωρούσαν καθαρίστηκαν.» Οι αμαρτωλοί οφείλουν να ακούσουν αυτά τα λόγια και να προσπαθήσουν να τα καταλάβουν. Είναι εύκολο στον Κύριο να συγχωρήσει αμαρτίες. Συχνά, πράγματι, ο αμαρτωλός έχει συγχωρηθεί πριν ακόμη συναντήσει τον ιερέα. Στην πραγματικότητα είναι συγχωρημένος την ίδια στιγμή που μετανοεί. Πράγματι, οποια και να είναι η στιγμή που μεταστρέφεται, περνάει από το θάνατο στη ζωή … Να θυμάται όμως για ποια μεταστροφή πρόκειται. Ας ακούσει αυτό που λέει ο Κύριος: «Επιστρέψετε σ’ Εμένα με όλη την καρδιά σας, με νηστεία, με δάκρυα και με πένθος! Ξεσκήσετε την καρδιά σας και όχι τα ενδύματά σας (Ιωήλ 2,12…). Κάθε μεταστροφή πρέπει να συμβαίνει στην καρδιά, μέσα μας.

        «Ένας από αυτούς βλέποντας ότι θεραπεύτηκε, γύρισε πίσω, δοξάζοντας το Θεό μεγαλόφωνα.» Στην πραγματικότητα, αυτός ο άνθρωπος εκπροσωπεύει όλους αυτούς που καθαρίστηκαν με το νερό του Βαπτίσματος ή καθαρίστηκαν με το μυστήριο της μετάνοιας. Δεν ακολουθούν πλέον το δαίμονα, αλλά μιμούνται το Χριστό, βαδίζουν μαζί του δοξάζοντάς τον και ευχαριστώντας τον και δεν εγκαταλείπουν την υπηρεσία του … «ο Ιησούς του λέει: ΄σήκω και πήγαινε η πίστη σου σε έσωσε΄». Μεγάλη, λοιπόν, είναι η δύναμη της πίστης, διότι «χωρίς αυτήν, σύμφωνα με τα λόγια του αποστόλου, είναι αδύνατο να είναι ευάρεστος στο Θεό» (Εβρ.11,6). «Ο Αβραάμ είχε την πίστη στο Θεό, και πράγματι, ο Θεός εκτίμησε ότι ήταν δίκαιος» (Ρωμ.4,3). Επομένως είναι η πίστη που σώζει, η πίστη που δικαιώνει, η πίστη που θεραπεύει τον άνθρωπο στην ψυχή και στο σώμα του.

[Nicefor]

ΜΝΗΜΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΩΝ ΠΙΣΤΩΝ

Pana mego wszystkich przyjaciół opiewam,
przecież jest zgoda, niech każdy wejdzie do ich zastępu.

Κατά Λουκά Αγιο Ευαγγέλιο 19,1-10.
Ο Ιησούς μπήκε στην Ιεριχώ και περνούσε μέσα από την πόλη.
Εκεί υπήρχε κάποιος, που το όνομά του ήταν Ζακχαίος. Ήταν αρχιτελώνης και πλούσιος.
Αυτός προσπαθούσε να δει ποιος είναι ο Ιησούς· δεν μπορούσε όμως εξαιτίας του πλήθους και γιατί ήταν μικρόσωμος.
Έτρεξε λοιπόν μπροστά πριν από το πλήθος κι ανέβηκε σε μια συκομουριά για να τον δει, γιατί θα περνούσε από 'κει.
Όταν έφτασε ο Ιησούς στο σημείο εκείνο, κοίταξε προς τα πάνω, τον είδε και του είπε: «Ζακχαίε, κατέβα γρήγορα, γιατί σήμερα πρέπει να μείνω στο σπίτι σου».
Εκείνος κατέβηκε γρήγορα και τον υποδέχτηκε με χαρά.
Όλοι όσοι τα είδαν αυτά διαμαρτύρονταν κι έλεγαν ότι πήγε να μείνει στο σπίτι ενός αμαρτωλού.
Τότε σηκώθηκε ο Ζακχαίος και είπε στον Κύριο: «Κύριε, υπόσχομαι να δώσω τα μισά από τα υπάρχοντά μου στους φτωχούς και ν' ανταποδώσω στο τετραπλάσιο όσα έχω πάρει με απάτη».
Ο Ιησούς, απευθυνόμενος σ' αυτόν, είπε: «Σήμερα αυτή η οικογένεια σώθηκε· γιατί κι αυτός ο τελώνης είναι απόγονος του Αβραάμ.
Ο Υιός του Ανθρώπου ήρθε για ν' αναζητήσει και να σώσει αυτούς που έχουν χάσει το δρόμο τους».

«Η αγάπη είναι δυνατή σαν τον θάνατο»
Η αγάπη με την οποία μας αγάπησε ο Θεός διέλυσε με τη δύναμή της τα δεσμά στα οποία μας κρατούσε αιχμάλωτους ο θάνατος. Από τώρα και στο εξής, εκείνος μπορεί να κρατήσει μόνο για μια στιγμή όσους του επιτρέπεται να αγγίξει. Διότι «Ο Χριστός έχει αναστηθεί, κάνοντας την αρχή για την ανάσταση όλων των νεκρών» (Α΄ Κορ. 15, 20). Επιβεβαιώνει τη σιγουριά μας ότι θα αναστηθούμε, με το μυστήριο, το παράδειγμα και τη μαρτυρία της δικής Του ανάστασης, καθώς και με τον λόγο της υπόσχεσής Του.

Είναι δυνατός ο θάνατος, ικανός να μας αφαιρέσει το δώρο της ζωής· είναι δυνατή η αγάπη, που μπορεί να μας επαναφέρει σε μια καλύτερη ζωή. Ο θάνατος είναι δυνατός: η δύναμή του μπορεί να μας απογυμνώσει από το σώμα μας· η αγάπη είναι δυνατή: έχει τη δύναμη να αποσπάσει από τον θάνατο το λάφυρό του και να μας το επιστρέψει. Είναι δυνατός ο θάνατος: κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να του αντισταθεί· είναι δυνατή η αγάπη, τόσο που θριαμβεύει επί του θανάτου, αμβλύνει το κεντρί του, αναχαιτίζει τη φιλοδοξία του και αντιστρέφει τη νίκη του. Θα γελοιοποιείται πράγματι κάθε φορά που θα του λένε: «Θάνατε, πού είναι το κεντρί της δύναμής σου; Άδη, πού είναι η νίκη σου;» (Α΄ Κορ. 15, 55). «Η αγάπη είναι δυνατή σαν τον θάνατο» (Άσμ. 8, 6), γιατί ο θάνατος του θανάτου είναι η αγάπη του Χριστού, όπως το υποδηλώνει αυτός ο λόγος: «Θάνατε, θα είμαι ο θάνατός σου· Άδη, θα είμαι ο αφανισμός σου» (Ωσηέ 13, 14).

Η αγάπη με την οποία αγαπάμε τον Χριστό, είναι επίσης ισχυρή όπως ο θάνατος, γιατί είναι ένα είδος θανάτου: η εξαφάνιση της παλιάς ζωής, η κατάργηση των ελαττωμάτων, η εγκατάλειψη των έργων του θανάτου. Αυτή η αγάπη που έχουμε για τον Χριστό, είναι σαν μια απάντηση στην αγάπη που μας δίνει· αν και είναι άνιση προς αυτήν, είναι κατ' εικόνα της. Εκείνος μας αγάπησε πρώτος, και, με το παράδειγμα αγάπης που μας έδωσε, έγινε το πρότυπό μας και η σφραγίδα μας. Σε εμάς εναπόκειται να αφεθούμε στην αποτύπωση της εικόνας Του, να αφήσουμε στην άκρη το γήινο προσωπείο και να φορέσουμε την ουράνια μορφή, σε εμάς εναπόκειται να αγαπήσουμε τον Χριστό όπως μας αγάπησε Εκείνος.

[Nicefor]

Εορτή των Εγκαινίων της Βασιλικής του Λατερανού

Niewzruszone i boskie bastiony Kościoła,* kolumny prawdziwie trwałe natchnione przez Boga prawdziwą pobożnością,* wszechsławni Pawle z Piotrem,* swoimi modlitwami ochraniajcie wszystkich.

Κατά Ιωάννη Αγιο Ευαγγέλιο 2,13-22.
Καθώς πλησίαζε η γιορτή του ιουδαϊκού Πάσχα, ανέβηκε ο Ιησούς στα Ιεροσόλυμα.
Μέσα στον περίβολο του ιερού βρήκε αυτούς που πουλούσαν βόδια, πρόβατα και περιστέρια για τις θυσίες, και τους αργυραμοιβούς καθιστούς πίσω από τους πάγκους.
Τότε έφτιαξε ένα μαστίγιο από σκοινιά και τους έβγαλε όλους έξω από τον περίβολο του ναού, μαζί και τα πρόβατα και τα βόδια, έριξε καταγής τα νομίσματα των αργυραμοιβών, κι αναποδογύρισε τους πάγκους.
Κι έλεγε σ' αυτούς που πουλούσαν τα περιστέρια: «Πάρτε τα αυτά από 'δω, μην κάνετε εμπορικό κατάστημα το σπίτι του Πατέρα μου».
Θυμήθηκαν τότε οι μαθητές του τα λόγια της Γραφής: ο ζήλος για τον οίκο σου θα με καταφάει σαν τη φωτιά.
Τον ρώτησαν τότε οι Ιουδαίοι άρχοντες: «Με τι θαύμα μπορείς να αποδείξεις πως έχεις το δικαίωμα να τα πράττεις αυτά;»
Ο Ιησούς απάντησε: «Γκρεμίστε αυτόν το ναό, και σε τρεις μέρες εγώ θα τον ξαναχτίσω».
Είπαν τότε οι Ιουδαίοι άρχοντες: «Σαράντα έξι χρόνια δουλειάς χρειάστηκαν για να χτιστεί ο ναός αυτός, κι εσύ σε τρεις μέρες θα τον ξαναχτίσεις;»
Εκείνος όμως μιλούσε για ναό εννοώντας το σώμα του.
Όταν, λοιπόν, αναστήθηκε, θυμήθηκαν οι μαθητές του πως γι' αυτό μιλούσε και πίστεψαν στη Γραφή και στα λόγια που είχε πει ο Ιησούς.

«Ο Ναός για τον οποίο μιλούσε ήταν το Σώμα του»
    Ο Κύριος λέει: «Εδώ είναι η ανάπαυσή μου για πάντα» και «διαλέγει τη Σιών για τον τόπο της κατοικίας του» (Ψ. 131,14). Αλλά η Σιών και ο Ναός της καταστράφηκαν. Που θα στηθεί ο θρόνος του αιώνιου Θεού; Που θα είναι ο τόπος της ανάπαυσής του για πάντα; Που θα είναι ο Ναός του για να κατοικήσει; Ο απόστολος Παύλος απαντά: «Ο Ναός του Θεού είσαστε εσείς, σ’ εσάς κατοικεί το Πνεύμα του Θεού» (1Κορ. 3,16). Ιδού η κατοικία και ο Ναός του Θεού. Είναι γεμάτοι από τη διδασκαλία του και από τη δύναμή του. Είναι η διαμονή της αγιότητας της καρδιάς του Θεού.

    Αλλά αυτή την κατοικία, είναι ο Θεός που την οικοδομεί. Οικοδομημένη από χέρια ανθρώπων δεν θα έχει διάρκεια, αλλά ούτε αν ήταν θεμελιωμένη πάνω σε ανθρώπινες διδασκαλίες. Οι μάταιες εργασίες μας, και οι ανησυχίες μας δεν επαρκούν για να την προστατεύσουν. Ο Κύριος ενεργεί εντελώς διαφορετικά, δεν την θεμελίωσε πάνω στη γη, ούτε πάνω στην κινούμενη άμμο, αλλά στηρίζεται πάνω στους προφήτες και στους αποστόλους (Εφ.2,20). Οικοδομείται συνεχώςπάνω σε ζωντανές πέτρες (1Π. 2,5). Αναπτύσσεται σε όλες τις διαστάσεις του Σώματος του Χριστού. Ασταμάτητα συνεχίζεται η οικοδομή της, γύρω από αυτή οικοδομούνται πολυάριθμες οικίες που αποτελούν μια μεγάλη και ευτυχισμένη πολιτεία (Ψ. 121,3).

[Albert]

Piękna celebra. Cieszy nas, że udało się upamiętnić tą uroczystość. Przepraszamy, że sami nie zrobiliśmy celebry, niestety realioza nie pozwoliła nam.

[Nicefor]

ΠΑΝΗΓΥΡΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΒΑΣΙΛΕΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ

Chryste Królu, który masz przybytek na wysokościach, Stwórco wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych,
który stworzyłeś dni i noce, chwile i wieki, pobłogosław teraz początek roku, strzeż i zachowaj w pokoju lud prawosławny i Twoje miasto, wielce miłosierny.

Κατά Λουκά Αγιο Ευαγγέλιο 23,35-43.
Τον καιρό εκείνο, ο λαός στεκόταν και έβλεπε. Μαζί μ' αυτούς κι οι άρχοντες κορόιδευαν και έλεγαν: «Τους άλλους τους έσωσε, ας σώσει τώρα και τον εαυτό του, αν αυτός είναι ο Μεσσίας, ο εκλεκτός του Θεού».
Τον χλεύαζαν και οι στρατιώτες· έρχονταν κοντά του, του έδιναν ξίδι
και του έλεγαν: «Αν εσύ είσαι ο βασιλιάς των Ιουδαίων, σώσε τον εαυτό σου».
Υπήρχε μάλιστα και μια επιγραφή από πάνω του, γραμμένη στα ελληνικά, στα εβραϊκά και στα ρωμαϊκά: «Αυτός είναι ο βασιλιάς των Ιουδαίων».
Ένας από τους κακούργους που ήταν κρεμασμένος στο σταυρό τον βλασφημούσε και του έλεγε: «Εάν εσύ είσαι ο Μεσσίας, σώσε τον εαυτό σου κι εμάς».
Ο άλλος στράφηκε σ' αυτόν, τον επιτίμησε και του είπε: «Ούτε το Θεό δε φοβάσαι εσύ; Δεν είσαι όπως κι εκείνος καταδικασμένος;
Εμείς βέβαια δίκαια, γιατί τιμωρούμαστε γι' αυτά που κάναμε· αυτός όμως δεν έκανε κανένα κακό».
Και στον Ιησού έλεγε: «Θυμήσου με, Κύριε, όταν έρθεις στη βασιλεία σου».
Ο Ιησούς του απάντησε: «Σε βεβαιώνω πως σήμερα κιόλας θα είσαι μαζί μου στον παράδεισο».

«Άρχοντας Ειρήνης» (Ησ 6,5)
Αν οι άνθρωποι αναγνώριζαν τη βασιλική εξουσία του Χριστού στην ιδιωτική και δημόσια ζωή τους, απίστευτα οφέλη - δίκαιη ελευθερία, τάξη και ηρεμία, ομόνοια και ειρήνη - θα εξαπλώνονταν ασφαλώς σε όλη την κοινωνία. (...) Αν οι νόμιμα εκλεγμένοι άρχοντες και κυβερνήτες ήταν πεπεισμένοι ότι διοικούν πολύ λιγότερο στο όνομά τους από ό,τι στο όνομα και στη θέση του Θείου Βασιλιά, είναι σίγουρο ότι θα χρησιμοποιούσαν την εξουσία τους με όλη τη δυνατή αρετή και σοφία. Κατά τη σύνταξη και την εφαρμογή των νόμων, πόση προσοχή δε θα έδιναν στο κοινό καλό και στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια των υπηκόων τους! (...)
Τότε οι άνθρωποι θα βίωναν τα οφέλη της ομόνοιας και της ειρήνης. Όσο περισσότερο εκτείνεται ένα βασίλειο, τόσο περισσότερο αγκαλιάζει την παγκοσμιότητα του ανθρώπινου γένους, τόσο επίσης - αναμφισβήτητα - οι άνθρωποι συνειδητοποιούν τον αμοιβαίο δεσμό που τους ενώνει. Αυτή η συνειδητοποίηση θα προλάμβανε και θα εμπόδιζε τις περισσότερες συγκρούσεις. Σε κάθε περίπτωση, θα καταπράυνε και θα μετρίαζε τη βία τους. Γιατί λοιπόν, αν η βασιλεία του Χριστού εξαπλωνόταν στην πραγματικότητα, όπως εξαπλώνεται δικαιωματικά σε όλους τους ανθρώπους, γιατί να απελπιζόμαστε γι’ αυτήν την ειρήνη που ήρθε να φέρει στη γη ο ειρηνικός Βασιλιάς; Ήρθε «όλα να τα συμφιλιώσει» (Κολ. 1,20)· «δεν ήρθε για να τον υπηρετήσουν, αλλά για να υπηρετήσει» (Ματθ. 20,28)· «να ενώσει όλα, ουράνια και επίγεια, στο πρόσωπο του Χριστού» (Εφ. 1,10). Έδωσε ο ίδιος το παράδειγμα της ταπεινότητας και συνέδεσε την ταπεινοφροσύνη, με την εντολή της αγάπης, τον κύριο νόμο του. Είπε επίσης: «Ο ζυγός μου είναι απαλός και το φορτίο μου ελαφρό» (Ματθ. 11,30).

[Nicefor]

ΚΥΡΙΑΚΗ, 1η ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ
Αγίου Ανδρέα
αποστόλου του πρωτοκλήτου

Troparion, ton 4: Jako pierwszy powołany apostoł i rodzony brat koryfeusza, módl się do Władcy wszystkich, Andrzeju, aby dał pokój całemu światu i duszom naszym wielkie miłosierdzie.
Kontakion, ton 2: Głosiciela Bożego mającego imię od męstwa i pierwszego z uczniów powołanego przez Zbawcę, brata Piotra wysławiajmy, bowiem jak dawniej do Niego, teraz do nas woła: Przyjdźcie, znaleźliśmy Upragnionego.

Κατά Ματθαίο Αγιο Ευαγγέλιο 24,37-44.
Τον καιρό εκείνο, είπε ο Ιησούς στους μαθητές του: «Η παρουσία του Υιού του Ανθρώπου θα μοιάζει με ό,τι έγινε την εποχή του Νώε.
Εκείνη την εποχή, πριν από τον κατακλυσμό, οι άνθρωποι έτρωγαν και έπιναν, παντρεύονταν και πάντρευαν ως την ημέρα που μπήκε ο Νώε στην κιβωτό.
Δεν κατάλαβαν τίποτε, ώσπου ήρθε ο κατακλυσμός και τους αφάνισε όλους. Έτσι θα γίνει και με την παρουσία του Υιού του Ανθρώπου.
Τότε, από δύο ανθρώπους που θα βρεθούν στο χωράφι, ο ένας θα σωθεί κι ο άλλος θα χαθεί.
Δύο γυναίκες θ' αλέθουν στο μύλο, η μία θα σωθεί κι η άλλη θα χαθεί.
»Να αγρυπνείτε, λοιπόν, γιατί δεν ξέρετε ποια μέρα θα έρθει ο Κύριός σας.
Και να ξέρετε τούτο: Αν ήξερε ο ιδιοκτήτης ενός σπιτιού ποια ώρα θα έρθει ο κλέφτης, θα ξαγρυπνούσε και δε θ' άφηνε να διαρρήξουν το σπίτι του.
Γι' αυτό κι εσείς να είστε έτοιμοι, γιατί ο Υιός του Ανθρώπου θα έρθει την ώρα που δεν τον περιμένετε».

« Θεέ μου, στη βοήθειά μου έλα· Κύριε, σπεύσε να με βοηθήσεις! » (Ψαλμ. 69,2)
          « Θεέ μου, στη βοήθειά μου έλα· Κύριε, σπεύσε να με βοηθήσεις! » (Ψαλμ. 69,2). Αυτός ο στίχος πρέπει να είναι η συνεχής προσευχή μας: στη δυστυχία, για να απαλλαχθούμε απ’ αυτήν· στην ευτυχία, για να παραμείνουμε και να προφυλαχθούμε από την υπερηφάνεια. Ναι, ας είναι η αδιάκοπη απασχόληση της καρδιάς σας!

          Στην εργασία, στα διάφορα καθήκοντά σας, στο ταξίδι, μην κουράζεστε να τον επαναλαμβάνετε. Είτε τρώτε είτε κοιμάστε, σε όλες τις εξαρτήσεις της φύσης, συλλογιστείτε πάνω σ’ αυτόν. Αυτή η σκέψη θα σας γίνει ένας κανόνας σωτηρίας, που όχι μόνο θα σας προστατεύσει από όλες τις επιθέσεις των δαιμόνων, αλλά επιπλέον  θα σας εξαγνίσει από κάθε ελάττωμα και κάθε γήινη ακαθαρσία, και έτσι θα σας ανυψώσει στη μελέτη των ουράνιων και αόρατων πραγμάτων, σε εκείνη την άφατη θέρμη προσευχής που τόσο λίγοι γνωρίζουν από την εμπειρία. Ο ύπνος ας κλείνει τα μάτια σας με αυτά τα λόγια, μέχρι που, με την επανάληψή τους, συνηθίσετε να τα επαναλαμβανετε ακόμα και στον ύπνο σας. Ας είναι, όταν ξυπνάτε, το πρώτο πράγμα που σας έρχεται στο μυαλό, πριν από κάθε άλλη σκέψη. Πείτε τα γονατιστά, καθώς σηκώνεστε από το κρεβάτι, και ας σας συνοδεύουν στη συνέχεια σε όλες σας τις πράξεις, χωρίς να σας εγκαταλείπουν ποτέ. Θα τα συλλογίζεστε, σύμφωνα με το δίδαγμα του Μωυσή, «καθισμένοι στο σπίτι σας και περπατώντας στους δρόμους» (Δευτ. 6, 7), όταν κοιμάστε και όταν ξυπνάτε. Θα τα γράψετε στα χείλη σας, θα τα χαράξετε στους τοίχους του σπιτιού σας και μέσα στο ιερό της καρδιάς σας: έτσι ώστε να σας συνοδεύουν ως το μοναδικό σας ρεφρέν, όταν θα προσκυνάτε στην προσευχή, και όταν, στη συνέχεια, θα ξανασηκωθείτε για να ακολουθήσετε τη συνηθισμένη πορεία της ζωής, ως η αδιάκοπη προσευχή σας.

          Ναι, ας κρατάει η ψυχή αυτόν τον λόγο ακατάπαυστα, μέχρι που, με την αδιάκοπη επανάληψη και τον στοχασμό της, να αποκτήσει τη σταθερότητα να αρνείται και να απορρίπτει μακριά της τον πλούτο και την αφθονία κάθε είδους σκέψεων, και έτσι, περιορισμένη στη φτώχεια αυτού του ταπεινού στίχου, να φτάσει, με ένα εύκολο μονοπάτι, στη μακαριότητα.

[Nicefor]

Τρίτη της 1ης εβδομάδας της Παρουσίας

Troparion, ton 2: Świętując, Panie, pamięć proroka Twego Habakuk.
Kontakion, ton 8: Ogłosiłeś światu przyjście Boga z południa z Dziewicy,
Habakuk wielomówny, i na BoŜej straŜy stojąc słuchasz wieści od świetlistego
anioła, zmartwychwstanie Chrystusa ogłosiwszy światu. Przeto wołamy do
Ciebie: Raduj się, proroków świetliste piękno.

Κατά Λουκά Αγιο Ευαγγέλιο 10,21-24.
Εκείνη τη στιγμή ο Ιησούς ένιωσε μέσα του αγαλλίαση, και είπε: «Σ' ευχαριστώ Πατέρα, Κύριε του ουρανού και της γης, γιατί αυτά που απέκρυψες από τους σοφούς και τους συνετούς τα φανέρωσες στους ταπεινούς. Ναι, Πατέρα μου, αυτό έγινε γιατί έτσι το θέλησες».
Ύστερα στράφηκε στους μαθητές και είπε: «Όλα μού έχουν παραδοθεί απ' τον Πατέρα μου. Κανένας δεν ξέρει ποιος είναι ο Υιός παρά μόνον ο Πατέρας· ούτε ποιος είναι ο Πατέρας παρά μόνον ο Υιός, κι εκείνος στον οποίο θέλει ο Υιός να το φανερώσει».
Και γυρίζοντας στους μαθητές του τους είπε ιδιαιτέρως: «Μακάριοι είναι εκείνοι που βλέπουν όσα βλέπετε εσείς!
Σας βεβαιώνω πως πολλοί προφήτες και βασιλιάδες θέλησαν να δουν αυτά που βλέπετε εσείς, μα δεν τα είδαν· ν' ακούσουν όσα ακούτε εσείς, μα δεν τα άκουσαν».