Ponad 3-letni powrót

[Pio Maria de Medici]

 

Powrót Pio Mario Facibeniego

do Klasztoru na Monte Cassino

Wśród wiosek florenckich chodziły mleczarki z mlekiem oraz chłopi niosący kosze pełne dojrzałych owoców. Tutaj wojna nie dotarła. Nic nie zniszczono. O to miejsce dbał Eminencja Karol Medyceusz, który pokochał pamiątkę po wuju Cesare, jak własny dom. Pio Maria szedł w swojej poniszczonej biskupiej sutannie oraz wyświechtanym tabarro pod górę, aby dostać się do klasztoru. Znał drogę z Apostolskiego Miasta do Monte Cassino na pamięć, ale trasę z Austro-Węgier przemierzał pierwszy raz. Wracał po ponad trzech latach niebytu. Po swojej upozorowanej śmierci zbiegł w trumnie do Wiednia, gdzie jako jeden z sekretarzy w ministerstwie oświecenia publicznego zarabiał na swoje życie i potajemnie odprawiał Eucharystię. Nikt nie wiedział o jego istnieniu, nawet wtedy, gdy jako Klemens von Metternich został premierem Austro-Węgier. Kiedy jednak zaczęto interesować się jego osobą upozorował swoją śmierć udając się na koncert Mozarta. Uciekł na Węgry gdzie jako swojski pleban posługiwał w Erhesle. Kiedy doszła go informacja o śmierci Karola Medyceusza oraz o ogromnym kryzysie Rotrii, postanowił wrócić do swojej ojczyzny, gdzie nie było już okupantów. Postanowił pomóc Rotrii. Wrócił do Monte Cassino, powitał Siostrę Przełożoną i pobiegł do kaplicy, gdzie modlił się do późnego wieczora przed  kaplicą Matki Boskiej Królowej Morza, w którym wstawione było serce kard. Medyceusza... Wtedy chciał przemówić i odezwać się do znajomych.

[Mikołaj Dreder]

Cóż za niespodzianka...

[Michelangelo Piccolomini]

Miałem zgłaszać propozycję twojej sanktyfikacji, a tyś wrócił. Może jesteś emanacją Ahury Mazdy? Kto to wie.

[Pio Maria de Medici]

Wieniu, nie łącz konta zmarłego Karola z moim kontem. Dziękuję. Historia Karola zakończyła się w dniu pogrzebu.

[Michelangelo Piccolomini]

Ja myślę, że to Pio Mario był równie święty. Zresztą stał się świętym brodryjskim.

[Marcin Zagłoba]

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus Ekscelencjo!

[Aurelio de Medici y Zep]

Ekscelencjo, cóż za wspaniała niespodzianka!
Zapraszam w gościnę do Toskanii! Z wielką radością ugościłbym Waszą Ekscelencję.

[Albert Orański]

Zadławiłem się oliwką, leniwie konsumowaną w cieniu mojej posiadłości w Wiecznym Mieście. Świat się kończy...

[Pio Maria de Medici]

Mojej osoby się nie spodziewałeś, Albercie? No cóż. Czas rozgrzać dawną nienawiść i na niej zbudować Rotrię. Więc w sumie dobrze, że się nie udławiłeś.

[Michelangelo Piccolomini]

Twoja reinkarnacja natchnęła mnie do napisania listu. Może rzeczywiście jesteś Świętym Mazdy, skoro powróciłeś jeszcze silniejszy w nowym/starym wcieleniu.