Podkomisja Henryka Newmana

[Pio Maria de Medici]

Powoli posprawdzałem te wszystkie rytuały kardynała Dredera i pragnę je przedstawić. Nicolo, przepraszam za spóźnienie. Wiesz... kościelne młyny wolno mielą.

---

OGŁOSZENIE PATRONA KOŚCIOŁA

P - Patriarcha

Bp - Biskup
K- Prefekt Kongregacji ds. Kościoła i Duchowieństwa
MC - Mistrz ceremonii

MC: W całym mieście słychać doniosły dźwięk dzwonów. Narzucają one rytym podążającej do Bazyliki N. procesji. Na jej czele podąża turyferariusz oraz nawikulariusz, krzyż oraz dwaj akolici. Dalej kroczą klerycy oraz przedstawiciele niższego duchowieństwa, biskupi i kardynałowie w strojach chórowych, zaś jako ostatni idzie Biskup N., który będzie przewodniczył procesowi nadania godności Patrona Kościoła Czcigodnemu NN. Towarzyszy mu Prefekt Kongregacji ds. Kościoła i Duchowieństwa NN. Na samym zaś końcu w lektyce niesiony jest Jego Świątobliwość NN., który będzie przewodniczył dzisiejszej uroczystości. Gdy procesja dotarła przed główny ołtarz świątyni, Ojciec Święty z pomocą asystentów tronu patriarszego, zajął miejsce na specjalnym tronie przeznaczonym dla głowy Kościoła Świętego. Następnie do świątyni wkroczyła procesja, która wniosła zasłonięty obraz z wizerunkiem kandydata do godności Patrona Kościoła. Gdy dotarli przed ołtarz świątyni, został on ustawiony po jego prawej stronie. Następnie głos zabrał Prefekt Kongregacji ds. Kościoła i Duchowieństwa.

K: Czcigodny Ojcze, składam przed Twe oblicze prośbę Owczarni Pańskiej, abyś uwzględnił liczne zasługi dla Kościoła Rotryjskiego naszego Brata w kapłaństwie, N. i przez ten akt wyniósł go do godności Patrona Kościoła.

P: Odczytajcie zatem jego biografię.

Bp: (Odczytuje biografię).

K: Czcigodny Ojcze. Jego Ekscelencja N. odczytał biografię naszego Brata, która poświadcza, że jego wkład w rozwój Kościoła był na tyle szczególny, że zasługuje on na wyniesienie do najwyższej godności, jaką jest tytuł Patrona Kościoła.

P: Odczytajcie wobec tego oficjalną nominację Stolicy Apostolskiej.

Bp: (Odczytuje Motu Proprio, zatwierdzone decyzją Synodu Biskupów).

P: Najdostojniejszy Biskupie, uznajemy wobec tego, że Brat N. godzien jest najwyższego kościelnego zaszczytu. 

Bp: Ojcze Święty, czy wysłuchasz prośbę naszą i przez ten akt ustanowisz go Patronem Kościoła?

P: Niechaj będzie wiadome wszystkim narodom świata, że od dnia dzisiejszego, władzą naszą apostolską, ustanawiamy Brata N. Patronem Kościoła.

MC: W świątyni słychać głośne oklaski. Chór intonuje hymn do Ducha Świętego "Veni Creator". Gdy chór dokończył swój śpiew, Biskup podszedł do zasłoniętego obrazu Patrona Kościoła i odsłonił go.

Bp: Najdroższy Kościele, Matko nasza - oto Twój wierny sługa N., który dzisiaj został proklamowany Patronem Kościoła.

(Publikacja wizerunku Patrona Kościoła)

MC: Ceremonia dobiegła końca. Chór wykonał hymn Te Deum, a duchowni udali się do zakrystii.

[Michelangelo Piccolomini]

Bardzo mi się podoba. Nie mam uwag. Perfekcyjna robota.

[Andream.von.Salza]

Gratuluję

[Pio Maria de Medici]

Proszę gratulować Eminencji Drederowi. To jego dzieło.

[Michelangelo Piccolomini]

Co jeszcze nam zostało?

[Pio Maria de Medici]

OGŁOSZENIE OJCA KOŚCIOŁA

P - Patriarcha
Bp - Biskup
S - Świecki wierny
K- Prefekt Kongregacji ds. Kościoła i Duchowieństwa
MC - Mistrz ceremonii

MC: W całym mieście słychać doniosły dźwięk dzwonów. Narzucają one rytym podążającej do Bazyliki N. procesji. Na jej czele podąża turyferariusz oraz nawikulariusz, krzyż oraz dwaj akolici. Dalej kroczą klerycy oraz przedstawiciele niższego duchowieństwa, biskupi zaś za nimi idzie Biskup N. w towarzystwie świeckich wiernych, którzy są przedstawicielami społeczności z której pochodzi kandydat na Ojca Kościoła NN. Za nimi w asyście Prałatów kroczy Prefekt Kongregacji ds. Kościoła i Duchowieństwa, NN. Na samym zaś końcu w lektyce niesiony jest Jego Świątobliwość NN., który będzie przewodniczył dzisiejszej uroczystości. Gdy procesja dotarła przed główny ołtarz świątyni, Ojciec Święty z pomocą asystentów tronu patriarszego, zajął miejsce na specjalnym tronie przeznaczonym dla głowy Kościoła Świętego. Następnie do świątyni wkroczyła procesja, która wniosła zasłonięty obraz z wizerunkiem kandydata do godności Ojca Kościoła. Gdy dotarli przed ołtarz świątyni, został on ustawiony po jego prawej stronie. Następnie głos zabrał Prefekt Kongregacji ds. Kościoła i Duchowieństwa.

K: Czcigodny Ojcze, składam przed Twe oblicze prośbę Owczarni Pańskiej, abyś uwzględnił liczne zasługi dla Kościoła Rotryjskiego oraz lokalnej społeczności archidiecezji/diecezji N. naszego Brata N. i przez ten akt wyniósł go do godności Ojca Kościoła.

P: Odczytajcie zatem jego biografię.

Ś: (Odczytuje biografię).

K: Czcigodny Ojcze. Została odczytana biografia naszego Brata, która poświadcza, że jego wkład w rozwój Kościoła Świętego oraz lokalnej społeczności wiernych był na tyle szczególny, że zasługuje on na wyniesienie do najwyższej godności przeznaczonej dla osób świeckich, jaką jest tytuł Ojca Kościoła.

P: Odczytajcie wobec tego oficjalną nominację Stolicy Apostolskiej.

Bp: (Odczytuje Motu Proprio, zatwierdzone decyzją Synodu Biskupów).

P: Najdostojniejszy Biskupie, uznajemy wobec tego, że Brat N. gody jest najwyższego kościelnego zaszczytu, a jego życie niech jest świadectwem dla innych.

Bp: Ojcze Święty, czy wysłuchasz prośbę naszą i przez ten akt ustanowisz NN. Ojcem Kościoła?

P: Niechaj będzie wiadome wszystkim narodom świata, że od dnia dzisiejszego, władzą naszą apostolską, ustanawiamy Brata N. Ojcem Kościoła.

MC: W świątyni słychać głośne oklaski. Chór intonuje hymn do Ducha Świętego "Veni Creator". Gdy chór dokończył swój śpiew, Biskup w towarzystwie świeckich wiernych podszedł do zasłoniętego obrazu Ojca Kościoła i odsłonił go.

Bp: Najdroższy Kościele, Matko nasza - oto Twój wierny sługa N., który dzisiaj został proklamowany Ojcem Kościoła.

(Publikacja wizerunku Ojca Kościoła)

MC: Ceremonia dobiegła końca. Chór wykonał hymn Te Deum, a duchowni udali się do zakrystii.

[Pio Maria de Medici]

OGŁOSZENIE OJCA KOŚCIOŁA - LEGAT

L - Legat
Bp - Biskup
S - Świecki wierny
K- Prefekt Kongregacji ds. Kościoła i Duchowieństwa
MC - Mistrz ceremonii

MC: W całym mieście słychać doniosły dźwięk dzwonów. Narzucają one rytym podążającej do Bazyliki N. procesji. Na jej czele podąża turyferariusz oraz nawikulariusz, krzyż oraz dwaj akolici. Dalej kroczą klerycy oraz przedstawiciele niższego duchowieństwa, biskupi zaś za nimi idzie Biskup N. w towarzystwie świeckich wiernych, którzy są przedstawicielami społeczności z której pochodzi kandydat na Ojca Kościoła NN. Za nimi w asyście Prałatów kroczy Prefekt Kongregacji ds. Kościoła i Duchowieństwa, NN.  Na samym zaś końcu podąża N., który wolą Ojca Świętego został Legatem przewodniczącym dzisiejszej ceremonii. Następnie do świątyni wkroczyła procesja, która wniosła zasłonięty obraz z wizerunkiem kandydata do godności Ojca Kościoła. Gdy dotarli przed ołtarz świątyni, został on ustawiony po jego prawej stronie. Następnie głos zabrał Prefekt Kongregacji ds. Kościoła i Duchowieństwa.

K: Czcigodny Ojcze, składam przed Twe oblicze prośbę Owczarni Pańskiej, abyś uwzględnił liczne zasługi dla Kościoła Rotryjskiego oraz lokalnej społeczności archidiecezji/diecezji N. naszego Brata N. i w imieniu naszego Ojca Świętego N., przez ten akt wyniósł go do godności Ojca Kościoła.

L: Odczytajcie zatem jego biografię.

S: (Odczytuje biografię).

K: Czcigodny Ojcze. Została odczytana biografia naszego Brata, która poświadcza, że jego wkład w rozwój Kościoła Świętego oraz lokalnej społeczności wiernych był na tyle szczególny, że zasługuje on na wyniesienie do najwyższej godności przeznaczonej dla osób świeckich, jaką jest tytuł Ojca Kościoła.

L: Odczytajcie wobec tego oficjalną nominację Stolicy Apostolskiej.

Bp: (Odczytuje Motu Proprio, zatwierdzone decyzją Synodu Biskupów).

L: Najdostojniejszy Biskupie, działając z upoważnienia N., Patriarchy i Biskupa Rotrii, uznajemy wobec tego, że Brat N. godny jest najwyższego kościelnego zaszczytu, a jego życie niech jest świadectwem dla innych.

Bp: Łaskawy Ojcze, czy wysłuchasz prośbę naszą i przez ten akt ustanowisz go Ojcem Kościoła?

L: Niechaj będzie wiadome wszystkim narodom świata, że od dnia dzisiejszego, w imieniu Patriarchy Rotrii, Najwyższego Kapłana, ustanawiamy Brata N. Ojcem Kościoła.

MC: W świątyni słychać głośne oklaski. Chór intonuje hymn do Ducha Świętego "Veni Creator". Gdy chór dokończył swój śpiew, Biskup w towarzystwie świeckich wiernych podszedł do zasłoniętego obrazu Ojca Kościoła i odsłonił go.

Bp: Najdroższy Kościele, Matko nasza - oto Twój wierny sługa N., który dzisiaj został proklamowany Ojcem Kościoła.

(Publikacja wizerunku Ojca Kościoła)

MC: Ceremonia dobiegła końca. Chór wykonał hymn Te Deum, a duchowni udali się do zakrystii.

[Pio Maria de Medici]

Tak jak mówiłem, przedstawiam też ceremonię inauguracji Bazyliki, a za chwilę przedstawię inaugurację kościoła.

---

INAUGURACJA BAZYLIKI

MC - Mistrz Ceremonii

P - Patriarcha 

MC: Potężne dzwony zachęcają wiernych do udania się w stronę Bazyliki N., gdzie rozpocznie się inauguracja owej świątyni. Potężne dzwony oznajmiają przybyłym, że z zakrystii wyrusza procesja przed zamknięte drzwi Bazyliki. Na przedzie krucyferariusz z krzyżem Anakleta II, za nim akolici niosący relikwie Patrona Bazyliki. Następnie podążają diakoni z figurą św. N. oraz sztandarami Państwa Kościelnego Rotria. Dalej Gwardia Honorowa Ojca Świętego z flagami wojennymi Rotrii, za nimi kapłani i biskupi oraz czcigodne grono kardynałów. Na końcu, wśród Dragonii Patriarszej widać Patriarchę N. niesionego w Sedia Gestatoria. Patriarcha ma na sobie uroczystą tiarę koronacyjną, złote mantum z wyszywanymi herbami Ojca Świętego, trójwarstwową koronkową albę przeciągniętą złotym cingulum rotryjskim. Na stopach białe pantofle, na dłoniach rękawiczki pontyfikalne z wyhaftowanymi przez Siostry Benedyktynki krzyżami. Korowód w ciszy udaje się przed miedziane drzwi kościoła, gdzie następuje ceremonia otwarcia. Do Ojca Świętego podchodzi kleryk z kociołkiem z wodą. Biskup Rotrii wzywa wszystkich do wstąpienia w progi świątyni.

P: Wstępujcie w bramy Pańskie z dziękczynieniem, z hymnami w Jego przedsionki.

W świętym Kościele Boga łaska i pokój niech będzie z Wami wszystkimi.

MC: Budowniczy i fundator Bazyliki N. podaje Ojcu Świętemu klucze do świątyni. Patriarcha wkłada je i przekręca. W tym momencie następuje pobłogosławienie wody do poświęcenia murów Bazyliki. N. wkłada palce do kociołka modląc się o pobłogosławienie wody. W tym czasie lud śpiewa pieśń ku czci Najśw. Maryi Panny.

Patriarcha kropi mury Bazyliki N., odrzwia i wejścia a także zgromadzony lud mówiąc:

P: Bóg, Ojciec Miłosierdzia, niech będzie zawsze obecny w tym domu modlitwy, a łaska Ducha Świętego niech oczyści żywą świątynię, którą my jesteśmy.

MC: Następuje otworzenie Świątyni. N. z wysokiego chóru rozpoczyna śpiew "Veni Creator". W międzyczasie Ojciec Święty z procesją podchodzą do skrzyżowania transeptu i prezbiterium, gdzie wysypany zostaje poświęcony popiół.

Po odśpiewaniu Hymnu do Ducha św. Ojciec Święty modli się w ciszy. Wkrótce swoją złotą ferulą kreśli alfabet łaciński i grecki na znak jedności Kościoła Świętego, a także wspólnej kultury Kościoła - wschodniej i zachodniej. Po wypisaniu odpowiednich liter do Patriarchy podchodzi alumn z wodą święconą wymieszaną z winem, solą i popiołem - która służy tylko do święcenia kościołów. Patriarcha kropi ściany Bazyliki mówiąc:

P: Boże, Ty cały świat uczyniłeś świątynią Twojej chwały, aby wszędzie sławiono Twoje imię, nie  zabraniasz  jednak  poświęcać Tobie  miejsc przeznaczonych do sprawowania świętych obrzędów. Dlatego z radością poświęcamy Tobie ten dom modlitwy wzniesiony pracą ludzi. Jest on znakiem prawdziwej świątyni i obrazem niebieskiego Jeruzalem. Ty bowiem Ciało Twojego syna zrodzone z Matki Dziewicy uczyniłeś swoją świątynią, aby w niej przebywała pełnia Bóstwa. Z Twojej woli Kościół święty jest jak miasto zbudowane na fundamencie Apostołów, a Jego kamieniem węgielnym jest sam Jezus Chrystus. Świątynia ta powstaje z wybranych kamieni, ożywionych przez Ducha Świętego i spokojnych miłością, gdzie przez nieskończone wieki Ty Boże, będziesz wszystkim dla wszystkich i jaśnieć będzie wiekuiste światło Chrystusa. Dlatego pokornie prosimy Cię, Panie, ześlij pełnię błogosławieństwa na ten kościół i ołtarz, aby zawsze były miejscem świętym i stołem przygotowanym do składania Chrystusowej Ofiary.

MC: Po pokropieniu Kościoła chór odśpiewuje Litanię do Wszystkich Świętych, wzywając ich wstawiennictwa przy ofiarowaniu świątyni Bogu.

Patriarcha ściąga rękawiczki oraz mantum i przywdziewa śnieżnobiały fartuch do namaszczania ołtarza i zacheuszków. Ojciec Święty ucałowuje ołtarz, w którym są relikwie św. N. i mówi do zgromadzonych:

P: Niech Bóg uświęci swoją mocą ten ołtarz i kościół, który namaszczamy jako Jego słudzy, aby wyrażały tajemniczy związek Chrystusa i Kościoła.

MC: Biskup Rotrii rozsmarowuje Święte Krzyżmo na środku i w rogach ołtarza, i podchodzi do dwunastu krzyży na ścianach w kościele, tzw. zacheuszków i również je namaszcza. W międzyczasie chór śpiewa psalm "Miserere mei, Deus".

Następnie Ojciec Święty siada na tronie i obmywa dłonie. Powstaje, chwilę modli się w ciszy i podchodzi do ołtarza, aby je okadzić. Patriarcha nabiera kadzidła i rozkłada je po czterech rogach ołtarza oraz na środku, gdzie umieszczone są relikwie. Następnie odpala je mówiąc do zebranych:

P: Niech nasza modlitwa wznosi się przed Tobą Panie, jak kadzidło. A jak ta świątynia napełnia się wonią kadzidła, tak niech Twój Kościół promieniuje świętością Chrystusa.

MC: Po wypaleniu się kadzidła ceremoniarze nakrywają ołtarz obrusem, przynoszą wspaniale pachnące lilie oraz ogromne świece z pszczelego wosku. Ozdabianiu ołtarza towarzyszy śpiew chóru.

Ojciec Święty pokrapia wodą święconą ustawioną kolumnę świec oraz je okadza, modląc się:

P: Niech w Kościele jaśnieje światło Chrystusa, aby wszystkie ludy osiągnęły poznanie prawdy. 

Wszechmogący Wieczny Boże, ześlij na tę świątynię swoją  łaskę, udzielaj swojej pomocy wszystkim, którzy Ciebie tutaj wzywają i umacniaj ich serca swoim słowem i sakramentami.

MC: Następuje odpalenie wszystkich świec w świątyni. Zaś chór wykonuje śpiew uroczystego Te Deum, chwalącego Boga za przyjęcie Domu Modlitwy w N.

Po ukończeniu hymnu Patriarcha wraz z asystą udaje się do zakrystii gdzie przebiera się w szaty pontyfikalne by odprawić Uroczystą i Pierwszą Celebrę. Po jej zakończeniu Patriarcha wchodzi na dębową ambonę, skąd wygłasza swoją mowę:

[Pio Maria de Medici]

Excommunicatio et  Anathema

MC - Mistrz Ceremonii
W - Wielki Inkwizytor
P - Patriarcha

MC: Wraz z dźwiękiem dzwonów do Bazyliki św. Jana na Lateranie wkracza procesja kapłanów Świętego Kościoła Rotryjskiego. Idący równo w rzędach duchowni ubrani w należyte im stroje trzymają w rękach zapalone świece. Za księżmi kroczy Jego Świątobliwość N., obleczony w jedwabną sutannę, albę z potrójną koronką oraz fioletową kapę z wielkim złotym krzyżem. Na rękach ma białe rękawiczki, zaś na głowie białą mitrę obszywaną złotymi nićmi i rubinami. W jednej swej dłoni dzierży ferulę, w drugiej zapaloną ozdobną świecę. Pochodowi docierającemu do prezbiterium Bazyliki towarzyszy sekwencja "Dies Irae" intonowana przez chór Cantores Lateransis.

Gdy Patriarcha dociera z duchowieństwem do prezbiterium, staje na środku świątyni, zaś wokół Biskupa Rotrii zaczynają ustawiać się kapłani. Do Ojca Świętego podchodzi diakon, który trzymając w rękach pontyfikał klęka przed Jego Świątobliwością. Wielki Inkwizytor na znak Ojca Świętego rozpoczął odczytywanie dokumentu ekskomuniki i anatemy.

W: (Odczytuje bullę ekskomunikującą).

MC: Następnie Patriarcha spojrzawszy się na współbraci w duchowieństwie rozpoczął wypowiadać formułę ekskomuniki:

P: W prawości nadanej nam mocy sądzenia w Kościele Matce Naszej pozbawiamy Braci: N., N., N.  jak i ich podżegaczy dostępu do choćby progów świątyń naszych. Oddalamy ich od wspólnoty chrześcijan i wykluczamy z łona naszej Świętej Matki Kościoła. Ogłaszamy ich ekskomunikowanymi jak i objętych anatemą oraz skazujemy na wieczne potępienie i banicje, aż pękną kajdany wyrządzonego przez nich zła i wypełni się czas pokuty zadowalający Kościół.

MC: Patriarcha rzucając świecą o ziemię woła:

P: Fiat!

MC: Natychmiast reszta kapłanów rzuca swe zapalone świece o ziemię, wołając za Patriarchą. Chór Cantores Lateransis zaczął intonować fragment Confutatis Maledictis, na dźwięk którego duchowieństwo tym samym orszakiem, wolnym krokiem rozpoczęła opuszczać świątynię.

---

Trochę złagodziłem tekst Patriarchy, wyrzucając fragmenty o karze sięgającej nieba i ziemi czy pozbawienia udziału w Krwi i Ciele Chrystusowym. Myślę, że tak jest najlepiej.