Sede Vacante VIII II MMXX

[Wilhelm Orański]

Umiłowani Bracia i Siostry!

W dniu dzisiejszym, tj. dnia ósmego miesiąca lutego, Roku Pańskiego dwa tysiące dwudziestego, u kresu pontyfikatu Jego Świątobliwości Jana I, Ojca Królów i Książąt, Sługi Sług Bożych etc. etc. etc., którego prawem i tradycją przewidziany czas posługi Najwyższego Kapłana dobiega dziś końca, na mocy powierzonej mi przezeń władzy, obwieszczam opróżnienie Tronu Patriarszego z godziną 16.00, co skutkuje wprowadzeniem okresu sediswakancji w Państwie Kościelnym Rotria i Kościele Świętym.

Z chwilą nastania okresu sediswakancji nakazuję wszystkim Braciom kardynałom, aby niezależnie od miejsca w którym się znajdują i posługi jaką pełnią, przybyli do Wiecznego Miasta celem spełnienia nadrzędnego obowiązku wyboru następcy Świętego Pawła, do którego zostali powołani.

Nakazuję zarazem by o godzinie 16.30 zamknięto i opieczętowano apartamenty patriarsze Pałacu Apostolskiego, a także aby zamknięto bramę prowadzącą do Bazyliki Świętego Jana na Lateranie, gdzie zgromadzić się mają kardynałowie celem obrania nowego Biskupa Powszechnego.

Ogłaszam zarazem, iż moment zamknięcia bram spiżowych dla kardynałów w celu odbycia konklawe odbędzie się w poniedziałek, 10 lutego o godzinie 15.00. Proszę aby Bracia Kardynałowie do tego czasu potwierdzili w tym miejscu swoje przybycie i gotowość do uczestnictwa w obradach Świętego Kolegium.

Fiat!

/-/ Giulhelmus Ioannes Auriaco-Nassovia

Camerarius Sanctae Rotriae Ecclesiae

[Wilhelm Orański]

Zamknięcie apartamentów patriarszych

Równo o godzinie 16:30 pod Pałac Apostolski przybył w swej karocy kardynał kamerling Wilhelm Orański. Przed ogromną bramą stał już Szambelan Patriarszy, który przekazał Kamerlingowi pieczęć patriarszą. Eminencja Wilhelm przyjął ją, a następnie wszedł do patriarszych apartamentów i przeszedł wzdłuż korytarzy, przewiązując czerwoną wstęgą ze znakiem sede vacante najważniejsze pomieszczenia: wyższą bramę prowadzącą do spiralnych schodów w lodży, drewniane drzwi prowadzące z komnaty św. Ambrożego do biur sekretarzy, duże drewniane drzwi na wschód w komnacie św. Ambrożego, drzwi prowadzące z Sali Klementyńskej do prywatnej biblioteki, małe drzwi prowadzące z Sali Klementyńskiej na korytarz. Następnie czerwoną wstęgą przewiązał drzwi wejściowe do Pałacu Apostolskiego i odlał na wstędze pieczęć.

Po zamknięciu apartamentów trzykrotnie zabił dzwon umieszczony w Bazylice Laterańskiej. Oznaczało to, że Gwardia Apostolska zakończyła swoją straż. Do stojących strażników podszedł Gonfaloniere i oznajmił im donośnym głosem: "Pontyfikat Przewielebnego Jana I zakończony". Gwardziści zasalutowali, a następnie zamknęli bramę prowadzącą do Bazyliki św. Jana na Lateranie.

Chwilę później Kolegium Kardynalskie ostatecznie przełamało pieczęć Patriarchy Jana I, zakańczając tym samym oficjalnie jego pontyfikat.

[Wilhelm Orański]

Ja, Wilhelm Jan kardynał Oranje-Nassau, potwierdzam niniejszym swoje przybycie do Stolicy Apostolskiej i gotowość wzięcia udziału w obradach Świętego Kolegium

[Mikołaj Dreder]

Ja, Mikołaj kardynał Dreder, potwierdzam niniejszym swoje przybycie do Stolicy Apostolskiej i gotowość wzięcia udziału w obradach Świętego Kolegium

[Michelangelo Piccolomini]

Ja, Michelangelo kardynał Piccolomini, potwierdzam niniejszym swoje przybycie do Stolicy Apostolskiej i gotowość wzięcia udziału w obradach Świętego Kolegium

[Andream.von.Salza]

Ja, Andream kardynał von Salza, potwierdzam niniejszym swoje przybycie do Stolicy Apostolskiej i gotowość wzięcia udziału w obradach Świętego Kolegium

[Aurelio de Medici y Zep]

Ja, Aureliusz Wawrzyniec Karol kardynał de Medici y Zep, potwierdzam niniejszym swoje przybycie do Stolicy Apostolskiej i gotowość wzięcia udziału w obradach Świętego Kolegium.

[Wilhelm Orański]

Celebritas Pro Eligendo Pontifice

Po południu, 9 stycznia, wszyscy wierni z niecierpliwością oczekiwali na rozpoczęcie uroczystości Pro Eligendo Pontifice, która miała się odbyć w Bazylice św. Jana na Lateranie. Punktualnie o godzinie 16 w kierunku ołtarza bazyliki kierowała się procesja, którą rozpoczynał krucyferariusz, niosący ciężki, złoty krzyż Piusa VI. Za nim kroczył turyferariusz z wonną kadzielnicą wypełniona jerozolimskimi minerałami, które specjalnie na okres sede vacante podarował Maurycy Orański, król Jerozolimy; następnie szli akolici, klerycy, prezbiterzy, kapelani, biskupi i arcybiskupi. Za nimi ubrani w cappa magna, długie koronkowe komże - rokiety i białe rękawiczki, na których lśnią złote pierścienie, czcigodni Książęta Kościoła - Jego Eminencja Mikołaj Dreder, Jego Eminencja Michelangelo Piccolomini oraz Jego Eminencja Aurelio Medyceusz. Na stopach mają adamaszkowe pantofle. Krocząc, błogosławią rotryjski lud. Na samym końcu procesji podążał Kardynał Kamerling - Wilhelm Orański. Na jego barkach spoczywa atłasowy, ciężki szkarłatny ornat, na głowie zaś wysoka mitra. Jego ręce podtrzymuje dwóch diakonów. Wkraczając do Bazyliki duchowni zajmują wyznaczone miejsca, a następnie rozpoczyna się uroczystość, której przewodniczy Kamerling.

Jako Kyriał wykonywana była przez Chór Bazyliki Laterańskiej Msza Koronacyjna Wolfganga Amadeusza Mozarta.

Po odśpiewaniu przez subdiakona lekcji, Jego Eminencja Kamerling wygłosił od tronu przemowę, na którą czekali z niecierpliwością wszyscy wierni.

Eminencje,

Ekscelencje,

Drogie Siostry i Drodzy Bracia,

Cztery miesiące pontyfikatu Umiłowanego Jana I dobiegły końca. Wielkie dziedzictwo, które zostawił nam Patriarcha pozostanie z nami na długo i posłuży za drogowskaz dla jego następców, ale przede wszystkim dla wiernego ludu rotryjskiego. Działania, które Jan I podejmował z wielką pokorą, godne są nowej epoki, w której się znaleźliśmy po Soborze Laterańskim VII. Przesłanie miłości, pokory i współpracy winno być bliskie każdemu z nas, tak że każdy z nas musi je pielęgnować i głosić. Tworząc jedną rodzinę rotryjską, miłując się wzajemnie i współpracując z pokorą i oddaniem, wydamy większy plon, niżbyśmy działali w pojedynkę. Przesłanie Jana I wiąże się z Pawłowym wezwaniem: „Zachęcam was ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, jakim zostaliście wezwani, z całą pokorą i cichością, z cierpliwością, znosząc siebie nawzajem w miłości. Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokójˮ (Ef 4,1-3).

Dzisiaj przyszło nam, kardynałom, wybrać następcę, który będzie kontynuował posługę na Złotym Tronie. Nigdy nie jest to zadanie łatwe - ani dla elektorów, ani dla wybranego. Pontyfikat nowego Patriarchy i jego polityka będą musiały wybrzmieć doniośle w nowym ładzie międzynarodowym, który właśnie tworzy się na naszych oczach. Następca Jana I powinien skorzystać z tej szansy i umocnić pozycję Rotrii w mikroświecie. Przyszły Patriarcha musi budować i poszerzać rotryjską rodzinę wiernych, naszą wspólnotę. Aktywna polityka zagraniczna i uniwersalne przesłanie w duchu naszej wiary do wszystkich mieszkańców mikroświata, przyczynią się do osiągnięcia tychże celów. Nowy Biskup Rotrii winien aktywnie działać wewnątrz państwa, w swej mądrości kontynuować reformę gospodarczą i aktywizować mieszkańców; powinien także przyjrzeć się posiadanym tytułom i - ucząc się na błędach sarmackich - sprawiedliwie ocenić, kto zasługuje na nagrodę, a kto na upomnienie. Nie twórzmy zamkniętej elity, establishmentu, który związany jest z raz nadanymi tytułami dożywotnio.

Prosimy dzisiaj, podczas tej uroczystości, o wskazanie godnego Sługi Sług, który sprosta wszystkim wyzwaniom współczesnego mikroświata. Otwórzmy serca nasze i umysły na mądrość, światło i rozwagę, decyzję podejmijmy roztropnie i w trosce o dobro Matki Naszej, Rotrii.

Po przemowie Jego Eminencja kontynuował uroczystość.

Na zakończenie uroczystości Kardynał Kamerling pobłogosławił pozostałych kardynałów i wiernych. Następnie elektorzy udali się do zakrystii, aby zostać przebrani w stroje chórowe.

[Michelangelo Piccolomini]

W trwającym wciąż okresie sediswakancji, przed rozpoczęciem konklawe, w jednej z kaplic Pałacu Apostolskiego sprawował uroczystość również i Jego Eminencja Michelangelo kardynał Piccolomini SJ. W kameralnym gronie osób bliskich oraz współpracowników modlił się o wybór dobrego Ojca Świętego. Prosił także o siły na czas konklawe, w którym weźmie udział po raz drugi - tym razem jako Prodziekan Kolegium Kardynalskiego. W trakcie uroczystości śpiewano pieśni do Ducha Świętego - w tym tę, którą kardynał Piccolomini uwielbia.

[Wilhelm Orański]

Po wspólnym nabożeństwie do św. Michała Archanioła kardynałowie uformowali procesję, na końcu której podążał Kardynał Dziekan, z nałożoną na strój chórowy szeroką stułą. Otwierał ją zaś krucyferariusz z ozdobnym krzyżem. Chór śpiewał Litanię do Wszystkich Świętych, a procesja zmierzała do Kaplicy Sykstyńskiej.

Gdy procesja dotarła na miejsce, odśpiewano hymn Veni Creator Spiritus. Następnie kardynałowie zajęli swoje miejsca na tronach z baldachimami, zaś Jego Eminencja Mikołaj Dreder, dziekan Kolegium Kardynalskiego, przemówił: