Karczma pod Mitrą i Pastorałem

[Gagik Bagratyda]

Tak, słynne "proroctwo Ratzingera" z 1969 r.

[Maciej II]

Dziękuję, że ktoś wreszcie przedstawił argumenty drugiej strony.

Ad 1. Rzeczywiście istnieją poważne wątpliwości co do składu Trybunału, ale  nie zmienia to faktu, że aborcja eugeniczna jest sprzeczna z art. 38 Konstytucji RP. Nie sądzę, aby obecna władza kwestionowała legalność obecnego Trybunału, więc przynajmniej do najbliższych wyborów parlamentarnych wyrok ten może przyczynić się do ocalenia życia setkom dzieci i wpłynąć na świadomość społeczną.

Jak już wspomniałem – kompromis aborcyjny nie jest żadnym zabezpieczeniem przed rozszerzaniem legalności aborcji. Projekt „Ratujmy Kobiety” powstał przed złamaniem kompromisu. Poza tym był on już zmieniany (łamany?) dwa razy - w 1996 i 1997. Uważam że przeciwinie, jeśli nie będziemy podejmować działań z celu ograniczenia aborcji, lewica będzie usiłowała zalegalizować ją w dalszych przypadkach, jak to mialo miejsce w Irlandii.

Jeśli chodzi o gniazdo os, czy też szerszeni, to gdybym miał je w domu, usunął bym je, a nie tolerował, nie starając się prowokować owadów. Nawet jeśli nie kopnę gniazda, szerszeń może mnie użądlić – dlatego wolę usunąć gniazdo zawczasu.

Ad 2. Nie widzę wystarczającej podstawy prawnej do ukarania Rzeczypospolitej Polskiej za stwierdzenie, że aborcja eugeniczna jest niezgodna z jej konstytucją.

Nie uważam też, jakoby mordowanie kogokolwiek ze względów finansowych było moralne, poza tym nie zmienia to faktu niezgodności aborcji eugenicznej z konstytucją.

Ad 3.
Zacznijmy od tego, że przesłanka eugeniczna, zwana też embriopatologiczną zezwalała na dokonanie aborcji, w sytuacji, gdy badania prenatalne lub inne przesłanki medyczne wzkazują na duże prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu. Aborcja była legalna także wtedy, gdy istniało prawdopodobieństwo wady, a nie pewność.
Poza tym wada prenatalna płodu niekoniecznie oznacza, że dziecko urodzi się martwe, jeśli nie zostanie zoperowane w łonie matki. Przykładowo w 2018 r. według oficjalnych danych spośród 1055 przypadków legalnej aborcji z powodu przesłanki eugenicznej/embriopatologicznej 245 dotyczyło podejrzenia trisomii 21 (Zespół Downa) bez współistniejących wad somatycznych, a 130 ze współistniejącymi wadami. Sam Zespół Downa raczej rzadko bywa śmiertelny. Poza tym nie widzę problemu, dla którego kobieta nie miała by wybrać operacji.

Owszem, zdarza się (bardzo rzadko), że urodzi się dziecko mocno zdeformowane, które nie ma szans na przeżycie. Ale:

1.    Czy powinniśmy je zabijać z powodu jego wyglądu?

2.    Czy mamy prawo do oceniania wartości czyjegoś życia i pozbawiania go tego życia, jeśli uznamy jego wartość za niewielką?

3.    Czy powinniśmy zabijać też osoby, które są z tego czy innego powodu straszliwie okaleczone czy zdeformowane, np. kobiety z krajów muzułmańskich, którym mąż wylał żrący kwas na twarz, podejrzewając je o zdradę? Też nie są piękne.

4.    Czy ja albo ty nie jesteśmy tylko kupkami mięsa, które przez cały swój krótki żywot odczuwają głównie cierpienie?

Przytoczę tu pewną historię. Kiedy moja matka była w ciąży, obok niej na sali szpitalnej leżała kobieta, której dziecko nie miało szans na przeżycie i nie mogła znaleźć żadnego lekarza, który zgodzi się poprowadzić tę ciążę. Mimo to była zdeterminowana, aby urodzić to dziecko. W końcu natrafiła na panią doktor S., która zgodziła się poprowadzić ciążę. Kiedy dziecko się urodziło, oczywiście niemal natychmiast zmarło, ale pewna pielęgniarka powiedziała później ze zdumieniem do mojej mamy: „Wyglądało zupełnie jak dziecko!”. W wielu przypadkach dziecko, które miało się urodzić zdeformowane umiera wprawdzie prędko, ale wygląda całkiem normalnie. Podane przykłady deformacji są bardzo rzadkie.

Nie jestem  kobietą, ale moja matka twierdzi, że kobiety lepiej przeżywają żałobę, jeśli dziecko samo umrze, niż jeśli je zabiją. Istnieje też coś takiego, jak syndrom poaborcyjny (Post Abortion Syndrom, PAS) – a przynajmniej tak twierdzi Amerykańskie Stowarzyszenie Psychiatrów. Według badań opublikowanych w 1985, przez dr Speckhardt na Uniwersytecie Minnesota spośród kobiet, które przeszły aborcję:

100% – doświadczało smutku, poczucia utraty;

92% – przeżywało poczucie winy;

85% – było zaskoczonych intensywnością smutnych przeżyć postaborcyjnych;

81% – odczuwało obniżone poczucie własnej wartości;

81% – miało świadomość doznania krzywdy;

81% – wciąż myśli o abortowanym dziecku;

73% – cierpiało na depresję;

73% – czuje się nieswojo w obecności niemowląt i małych dzieci;

73% – odczuwa niemożność rozmawiania o przeżytej aborcji;

69% – przeżywa niechęć do współżycia seksualnego;

65% – miało tendencje samobójcze;

61% – zaczęło nadużywać alkoholu;

31% – podejmowało próby samobójcze;

23% – przeżywało skrajnie ciężkie poczucie winy.

Badania przeprowadzone w 1985 roku obejmowały grupę 100 kobiet po dokonaniu zabiegu przerywania ciąży w prywatnej klinice Mount Sinai School of Medicine. Spośród badanych 46% przyznało, że aborcja stała się przyczyną największego kryzysu w ich życiu, 48% stwierdziło, że relacje z ojcem zabitego dziecka zmieniły się znacząco na niekorzyść lub wprost załamały się, a u 33% kobiet wystąpiły po zabiegu przerywania ciąży zaburzenia seksualne 52% odczuwa smutek, poczucie pustki, rozdrażnienie, całkowity brak radości z życia. (The Abortion Experience in Private Practice, David H. Sherman, et. al., (n: ) Women and Loss: Psychobiological Perspectives, ed. William F. Finn, et. al., The Foundation of Thanatology Series, Volume 3, New York: Praeger Publications (1985), s. 98-107.)
 
Z całą pewnością takie osoby powinny mieć zapewnioną opiekę psychologiczną, ale śmierć bliskiej osoby wpływa na psychikę każdego, nie tylko matek zdeformowanych dzieci.

Nie bardzo wiem, co ma z tym wszystkim wspólnego art. 40., ponieważ właśnie zakazano okrutnego i nieludzkiego mordowania dzieci w łonach matek tylko dlatego, że są chore. Tortury i kary cielesne nie mają żadnego związku z tą sprawą. Nie wchodzi tu też w grę poniżające traktowanie – zarówno dziecko, jak i jego matka powinni być traktowani z szacunkiem.

Co do przypadku bliźniąt – to są bardzo rzadkie przypadki, poza tym współczesna nauka pozwala już na oddzielenie dzieci zrośniętych ze sobą głowami nie pozbawiając życia żadnego z nich. Jeśli zaś jedno z bliźniąt syjamskich umiera, można jego ciało oddzielić od drugiego po porodzie albo jeszcze w łonie matki – takie operacje są możliwe.

Ad 4. W Polsce nie istnieje prawo do śmierci – patrz https://www.pch24.pl/rzecznik-praw-dziec...264,i.html.
Raczej nie jest możliwe, aby jakiekolwiek prawo przewyższało prawo do życia, ponieważ pozbawienie kogoś prawa do życia oznacza jednoczesne pozbawienie go wszelkich innych praw.




Zachęcam też do zapoznania się z tym stanowiskiem.

Ad. 1 Po pierwsze, idąc za myślą hermeneutyczną mówienie o aborcji eugenicznej, jeżeli w rzeczywistości chodzi nam o aborcję z powodu ciężkiej wady płodu to wyjątkowy synkretyzm. Eugenika z założenia to eliminacja z puli genetycznej osobników o cechach niepożądanych i selektywne rozmnażanie o cechach pożądanych. Najczęściej na potrzeby państwa. Aborcja z powodu ciężkiej wady płodu nie eliminuje osób o ciężkich wadach płodu aby usunąć je z puli genetycznej, bo mówiąc brutalnie - o to zadbała już natura. To jest swoista misericordia. Skrócenie niepotrzebnych cierpień. Dziecka i matki. Moralnie - rzecz bardzo właściwa. 
Wyrok nie ocali życia setkom dzieci. Wyrok sprowadzi gehennę na setki dzieci z nieuleczalnymi wadami rozwojowymi. Chyba, że przez życie mamy na myśli dwutygodniową torturę pod respiratorem. Jeżeli obudziłby się pan pewnego dnia z bólem o niepojętej sile, którego nikt i nic nie potrafi zatrzymać, co uniemożliwia panu jakiekolwiek funkcjonowanie i wiedząc, że za dwa tygodnie pan umrze - nazwałby pan to życiem? A te dwa tygodnie ratowaniem życia? Dlaczego humanitarnym jest uśpienie psa, który cierpi z powodu nieuleczalnej choroby z którą nie potrafimy nic zrobić, a niehumanitarnym jest abortowanie dziecka, które cierpi z powodu nieuleczalnej wady genetycznej z którą również nie potrafimy nic zrobić? Dlaczego matka tego dziecka, przedstawił pan wykres instytutu psychiatrycznego w stanach, ma cierpieć psychicznie, widząc i myśląc o bólu swojego dziecka. Przez dwa tygodnie trwania koszmaru. To nieludzkie. 

Tak, Irlandczycy również byli ultrakatolickim krajem, gdzie aborcja była prawnie zakazana. Irlandia się zlaicyzowała, a nomenklatura kościelna dalej nie zrozumiała swoich błędów. Dzisiaj popełnia te same w Polsce, licząc, jak mniemam, na inny efekt. Ostatnio widziałem, będąc w Irlandii, dawny kościół na sprzedaż jako powierzchnia biurowa. Nie mogę się natomiast doczekać na zakup tak oryginalnego biura w Polsce. Nawet lubię witraże w oknach. 

Tak się gniazda nie "usuwa". Rozpętaliście rewolucję, która zje własne dzieci. Byliście bardzo naiwni i ta naiwność was zgubiła. Istnieją miękkie metody, które mogłyby wpłynąć na "ratowanie życia", są to: państwowa pomoc dla rodziców osób niepełnosprawnych, olaliście ich ciepłym moczem gdy stali w Sejmie; edukacja seksualna, którą uważacie za zło, co zmienia dzieci w żądnych seksu homoseksualistów oraz instytucjonalna pomoc kościelna osobom, które znajdują się przed dokonaniem wyboru aborcji: zantagonizowaliście ich, staliście pod szpitalami i krzyczeliście do nich spod płotu. Zrobiliście wszystko źle, wszystko nie tak. Naprawdę biada Wam. 

Ad. 2 Ty jej nie musisz widzieć, żaden z Was nie musi. Ale nie musicie, bo sąd orzeka na podstawie obowiązującego prawa, które również i nas dotyczy. Kary finansowe to jedynie kwestia czasu. Kazus ABC vs. Ireland. Konkretniej C vs. Ireland.

Ad. 3 Myślę, że tu nastąpiło oderwanie od rzeczywistości. Rodzisz się z mózgiem na wierzchu. To zupełnie nie jest jak intencjonalne i odwetowe polanie cię kwasem przez Twojego wiecznie pijanego męża na Krupówkach w Zakopanem.

Argument anegdotyczny w tym przypadku jest błędny. Poczytaj lepiej wypowiedź tej matki, której Chazan odmówił abortowania poważnie zniekształconego płodu. https://serwisy.gazetaprawna.pl/zdrowie/...kazac.html

I tak ta wspomniana wyżej tabela pokazuje, że jesteście w błędzie. Aborcja na życzenie nie oznacza, że kobieta, która ma się jej podjąć robi to z podejściem jak do jedzenia landrynek. To trudny i emocjonalny proces. Dlaczego jej to uniemożliwiacie? Dla jej własnego dobra? Każdy reżim totalitarny odbiera ludziom wolność do podjęcia świadomej decyzji "dla ich własnego dobra". Wstydźcie się, bo nie znacie dnia, ani godziny, kiedy sami znajdziecie się w sytuacji bez wyjścia i pozostanie Wam zmierzenie się z jej konsekwencjami.

[Pio Maria de Medici]

Patrzymy na skalę protestów w całym kraju i jesteśmy przerażeni. Niestety nie potrafimy do siebie powiedzieć ani słowa, potrafimy tylko krzyczeć, przeklinać, a co najgorsze... nienawidzić drugiego. Co się z tym krajem stało.

[Michał Franciszek Lisewicz]

Doszło także do protestów przy kościołach, a także do dewastacji w postaci napisów na ścianach.

Była także nie do końca wyjaśniona sytuacja z grupą protestujących i księdzem z czymś podobnym do bursy. Mam nadzieję, że nie było w niej Najświętszego Sakramentu. W każdym razie, znalazło się to na ziemi. Jeżeli mogło dojść do profanacji, to i ksiądz niestety może nie być bez winy. Jednakże mam na ten temat nie tak wiele informacji. Dowiedziałem się tego z jednej z grup katolickich na Facebooku.


Tak,e źle się dzieje z protestami antycovidowymi...
Po prostu Polska tak jest podzielona i skłócona wewnętrznie... I to w środku pandemii, a na poprawę na razie się nie zanosi.

[Ametyst I Dziecię]

Dlatego właśnie decyzji kontrowersyjnych nie podejmuje się w okresie takim jaki mamy dzisiaj, bo nie trzeba być wielkim strategiem aby przewidzieć, że wywołają one protesty znacznej części podzielonego niemal na pół społeczeństwa.

Ja też mam takie wrażenie, że niektórym politykom prawicy to się wydaje, że kwestia aborcji wśród Polek (celowo nie mówię w Polsce) to niewiele więcej niż te tysiąc legalnych z hakiem.

[Michał Franciszek Lisewicz]

Znaczy się, aborcje tzw. nielegalne są liczne w Polsce? Czy chodzi o wyjazdy zagraniczne w celu uśmiercenia dziecka?

[Aurelio de Medici y Zep]

Trudno się nie zgodzić, że decyzje, o których wiadomo, że spowodują masowe protesty, nie powinny być podejmowane w takim czasie - abstrahując zupełnie od ich słuszności, bo w te dyskusje wchodzić nie chcę.

[Michał Franciszek Lisewicz]

Tak i mnie się wydaje, choć z drugiej strony może więcej dzieci zostanie zachowanych od śmierci? Tego też w sumie nie wiem, bo rzeczywiście, co innego statystyki oficjalne, a co innego rzeczywistość...

[Ametyst I Dziecię]

Nie znam statystyk jeśli chodzi o podziemie aborcyjne, więc się nie wypowiem, ale wyjazd za granicę paradoksalnie dla wielu protestujących kobiet (to znaczy dla nie najgorzej sytuowanych z większych miast) nie jest problemem z puntu widzenia finansów czy organizacji. Jedne kobiety wyjeżdżają do Austrii, inne na Słowację, a jeszcze inne do Kaliningradu czy na Ukrainę. Do tego trzeba pamiętać o aborcji farmakologicznej, do której dostęp jest różny w zależności od statusu, miejsca zamieszkania, wykształcenia i szeroko rozumianego trybu życia.

[Aurelio de Medici y Zep]

Tak i mnie się wydaje, choć z drugiej strony może więcej dzieci zostanie zachowanych od śmierci? Tego też w sumie nie wiem, bo rzeczywiście, co innego statystyki oficjalne, a co innego rzeczywistość...

Z drugiej strony patrząc, ile osób starszych i słabych zostanie zarażonych i umrze na skutek zarażeń zaistniałych w związku z protestami...?