Dowcip na każdy dzień

[Juan de la Cerda]

??
Wasza Eminencja nigdy nie zawodzi żartem!

[Stanisław Wieniawa]

Do spowiedzi u kardynała Piusa w Monte Cassino przychodzi piękna, młoda parafianka. Mówi:
-Ojcze Kardynale, ciężko zgrzeszyłam nieczystością z kardynałem Wieniawą w jego klasztorze Izydorian…
Eminencja de Medici z oburzeniem wychyla się z konfesjonału i mówi:
-Córko, jak mogłaś! Tu jest twoja parafia, tu jest twój kardynał!

[Henryk Ziemiański de Harlin]

Eminencja ma talent do dowcipów.

[Stanisław Wieniawa]

Czasy rządów Patriarchy Alberta Orańskiego. Młody ksiądz spowiada w Bazylice Laterańskiej. Do konfesjonału podchodzi młoda, piękna kobieta. Wyznaje grzechy i na końcu mówi:
-Ojcze, bo ja jeszcze robiłam loda sąsiadowi.
Ksiądz zastanawia się, jaką ma dać pokutę, nie wie, bo jest nowy. Wychodzi z konfesjonału i idzie spytać się ministrantów. Podbiega do jednego z nich i pyta:
-Chłopcze, co daje Ojciec Święty za loda.
Na to ministrant:
-Zazwyczaj po Snickersie.

[Pio Maria de Medici]

To już jest niesmaczne… szczególnie, że to nie środa.

[Stanisław Wieniawa]

To już jest niesmaczne… szczególnie, że to nie środa.

Bądźmy łagodni.

[Juan de la Cerda]

Czasy rządów Patriarchy Alberta Orańskiego. Młody ksiądz spowiada w Bazylice Laterańskiej. Do konfesjonału podchodzi młoda, piękna kobieta. Wyznaje grzechy i na końcu mówi:
-Ojcze, bo ja jeszcze robiłam loda sąsiadowi.
Ksiądz zastanawia się, jaką ma dać pokutę, nie wie, bo jest nowy. Wychodzi z konfesjonału i idzie spytać się ministrantów. Podbiega do jednego z nich i pyta:
-Chłopcze, co daje Ojciec Święty za loda.
Na to ministrant:
-Zazwyczaj po Snickersie.

Ten to znam, za nastolatka żeśmy opowiadali go sobie w zachrystii

[Andrew von Habsburg]

Ja go nie znałem, podoba mi się.

[Henryk Ziemiański de Harlin]

Ja coś trochę kojarzę, głównie z tej strony.

[Pierbattista Pastaballa]

Jego Eminencja Aurelio de Medici y Zep niegdyś zaproszony na ślub swych przyjaciół, nie mogąc przybyć, postanowił wysłać telegram, w którym to (nie mając przy sobie drobnych) napisał tylko „1J 4.18”. Ksiądz Kardynał chciał w ten sposób uspokoić narzeczeństwo, w obliczu zbliżającego się sakramentu małżeństwa. Niestety podczas wysyłania telegramu zaginęła jedynka i państwo młodzi otrzymali „J 4.18”.
(1J 4:18 „W miłości nie ma lęku, lecz doskonała miłość usuwa lęk, ponieważ lęk kojarzy się z karą. Ten zaś, kto się lęka, nie wydoskonalił się w miłości’’.
(J 4:18 „Miałaś bowiem pięciu mężów, a ten, którego masz teraz, nie jest twoim mężem. To powiedziałaś zgodnie z prawdą”.)

Wyobrazić możemy sobie twarze pary młodej w trakcie odczytywania wiadomości, a szczególnie panny młodej