Inwestytura diakonatu i prezbiteratu

[Albert]

Taki projekt złożył na poprzednim soborze obecnie Eminencja @Stanisław Wieniawa a ówcześnie Leon IV:

Inwestytura Diakońska (Gdy dokonuje jej Biskup)

B- Biskup
P- Prezbiter
K- Kandydat
MC- Mistrz Ceremonii

MC: Do kościoła zmierza procesja. Prowadzi ją diakon z dymiącą kadzielnicą, za nim akolici, krucyfiks i duchowieństwo wedle hierarchii – diakoni, prezbiterzy, kanonicy, prałaci i infułaci w ozdobnych strojach chorówych. Podąża też kandydat na diakona ubrany w albę. Na samym końcu idzie biskup ubrany w szaty pontyfikalne. Gdy dochodzą do ołtarza, obecny w liturgii prezbiter zwraca się do kandydata:

P: Niech zbliży się ten, który ma zostać wyniesiony do godności diakona.

MC: Gdy kandydat na diakona podchodzi pod tron biskupa, prezbiter składa głęboki ukłon względem biskupa i prosi go:

P: Najprzewielebniejszy Ojcze, święta Matka Kościół Rotryjski domaga się, abyś tego Brata wyniósł do godności diakona.

B: Czy wiesz, że jest tego godzien?

P: O ile ułomność ludzka mi pozwala, zaświadczam, że jest tego godzien.

B: Aby się upewnić, czy jesteś godzien tego urzędu zadam Ci Synu pytania.

Czy chcesz dobrowolnie i świadomie przyjąć godność diakona?

K: Chcę.

B: Czy chcesz kontynuować naukę, abyś był godnym przyjęcia godności prezbiteratu?

K: Chcę z Bożą pomocą.

B: Czy mi, moim następcom i Najwyższemu Kapłanowi oraz Jego następcom przyrzekasz cześć i posłuszeństwo?

K: Przyrzekam.

MC: Biskup nakłada nowemu diakonowi stułę.

B: Przyjmij tę szatę chwalebną z ręki Bożej, wypełniaj Twój urząd i pomnażaj swoją łaskę i wiarę.

K: Amen.

MC: Biskup nakłada nowemu diakonowi dalmatykę.

B: Przyjmij suknię zbawienia i wesela.

K: Amen.

B: Flectamus genua.

P: Levate.

MC: Biskup wyciąga ręce nad nowym diakonem i mówi donośnym głosem:

B: Wysłuchaj, Panie, prośby nasze, i racz pobłogosławić tego sługę, aby zasłużył podobać się Majestatowi Twemu i życiem swoim dawał dobry przykład wiernym. Amen.

MC: Nowy diakon całuje biskupa w pierścień. Ceremonia kończy się śpiewem Te Deum.

Inwestytura Diakońska (Gdy dokonuje jej Patriarcha)

P- Patriarcha
B- Biskup
K- Kandydat
MC- Mistrz Ceremonii

MC: Do kościoła zmierza procesja. Prowadzi ją diakon z dymiącą kadzielnicą, za nim akolici, krucyfiks i duchowieństwo wedle hierarchii – diakoni, prezbiterzy, kanonicy, prałaci i infułaci. Można również dostrzec biskupów, arcybiskupów i kardynałów ubranych w stroje chórowe. Podąża też kandydat na diakona ubrany w albę. Na samym końcu niesiony jest w lektyce Patriarcha, mający na sobie szaty pontyfikalne. Gdy dochodzą do ołtarza, obecny w liturgii prezbiter zwraca się do kandydata:

P: Niech zbliży się ten, który ma zostać wyniesiony do godności diakona.

MC: Gdy kandydat na diakona podchodzi pod tron patriarszy, prezbiter składa głęboki ukłon względem Patriarchy i prosi go:

P: Najjaśniejszy Panie, święta Matka Kościół Rotryjski domaga się, abyś tego Brata wyniósł do godności diakona.

P: Czy wiesz, że jest tego godzien?

B: O ile ułomność ludzka mi pozwala, zaświadczam, że jest tego godzien.

P: Aby się upewnić, czy jesteś godzien tego urzędu zadamy Ci Synu pytania.

Czy chcesz dobrowolnie i świadomie przyjąć godność diakona?

K: Chcę.

P: Czy chcesz kontynuować naukę, abyś był godnym przyjęcia godności prezbiteratu?

K: Chcę z Bożą pomocą.

P: Czy nam, naszym następcom i swemu biskupowi oraz jego następcom przyrzekasz cześć i posłuszeństwo?

K: Przyrzekam.

MC: Patriarcha nakłada nowemu diakonowi stułę.

P: Przyjmij tę szatę chwalebną z ręki Bożej, wypełniaj Twój urząd i pomnażaj swoją łaskę i wiarę.

K: Amen.

MC: Patriarcha nakłada nowemu diakonowi dalmatykę.

P: Przyjmij suknię zbawienia i wesela.

K: Amen.

P: Flectamus genua.

B: Levate.

MC: Patriarcha wyciąga ręce nad nowym diakonem i mówi donośnym głosem:

P: Wysłuchaj, Panie, prośby nasze, i racz pobłogosławić tego sługę, aby zasłużył podobać się Majestatowi Twemu i życiem swoim dawał dobry przykład wiernym. Amen.

MC: Nowy diakon całuje Patriarchę w pierścień, kolana i stopy. Ceremonia kończy się śpiewem Te Deum.

Inwestytura Kapłańska (Gdy dokonuje jej Biskup)


B- Biskup
P- Prezbiter
K- Kandydat
MC- Mistrz Ceremonii

MC: Z zakrystii wyrusza procesja prowadzona przez turyfera, za którym podążają akolici i krucyferariusz. Za nimi podąża duchowieństwo wedle hierarchii – diakoni, prezbiterzy, kanonicy, prałaci i infułaci w ozdobnych strojach chórowych. Podąża też diakon, który ma zostać podniesiony do godności prezbitera ubrany w albę i stułę. Na samym końcu idzie biskup ubrany w szaty pontyfikalne. Gdy dochodzą do ołtarza, obecny w liturgii prezbiter zwraca się do diakona:

P: Niech zbliży się ten, który ma zostać wyniesiony do godności prezbitera.

MC: Gdy diakon podchodzi pod tron biskupa, prezbiter składa głęboki ukłon względem biskupa i prosi go:

P: Najprzewielebniejszy Ojcze, święta Matka Kościół Rotryjski domaga się, abyś tego diakona wyniósł do godności prezbitera.

B: Czy wiesz, że jest tego godzien?

P: O ile ułomność ludzka mi pozwala, zaświadczam, że jest tego godzien.

B: Aby się upewnić, czy jesteś godzien tego urzędu zadam Ci Synu pytania.

Czy chcesz dobrowolnie i świadomie przyjąć godność prezbitera?

K: Chcę.

B: Czy chcesz sumiennie spełniać zadana nałożone przez władze kościelne, gdziekolwiek zostaniesz posłany?
K: Chcę.

B: Czy chcesz dobrowolnie wytrwać w świętej czystości, aż do końca swojego żywota?
K: Chcę.

B: Czy chcesz swoim życiem świadczyć o Chrystusie jako wierny sługa Kościoła?

K: Chcę z Bożą pomocą.

B: Czy mi, moim następcom i Najwyższemu Kapłanowi oraz Jego następcom przyrzekasz cześć i posłuszeństwo?

MC: Nowy prezbiter klęka przed Biskupem i wkładając złożone ręce w ręce Biskupa mówi:

K: Przyrzekam cześć i posłuszeństwo Tobie Czcigodny Ojcze, twoim następcom i Najwyższemu Kapłanowi oraz, że uczynię wszystko, czego wymagać będzie ode mnie posługa prezbitera.

MC: Biskup krzyżuje stułę na piersiach kandydata.

B: Przyjmij jarzmo Pańskie, bowiem jest ono słodkie, a jego ciężar jest rozkoszą.

K: Amen.

MC: Biskup nakłada ornat na kandydata.

B: Przyjmij szatę kapłańską, która oznacza miłość: mocen jest bowiem Bóg pomnożyć w was miłość i doskonałość w uczynkach.

K: Amen.

B: Flectamus genua.

P: Levate.

MC: Biskup wyciąga ręce nad nowym prezbiterem i mówi donośnym głosem:

B: Wysłuchaj, Panie, prośby nasze, i racz pobłogosławić tego sługę, którego podnosimy do godności prezbitera. Niech powagą obyczajów i nienagannym życiem okaże, że jest starszym wyćwiczonym w karności, której zasady podał św. Paweł Tytusowi i Tymoteuszowi. Niech sprawiedliwość, stałość, miłosierdzie, moc i wszelkie cnoty w nim jaśnieją i ujawniają się w jego uczynkach i słowach. Amen.

MC: Nowy prezbiter i Biskup wymieniają pocałunek pokoju. Następnie nowy kapłan odbiera gratulacje. Ceremonia kończy się śpiewem Te Deum.

Inwestytura Kapłańska (Gdy dokonuje jej Patriarcha)

P- Patriarcha
B- Biskup
K- Kandydat
MC- Mistrz Ceremonii

MC: Z zakrystii wyrusza procesja prowadzona przez turyfera, za którym podążają akolici i krucyferariusz. Za nimi podąża duchowieństwo wedle hierarchii – diakoni, prezbiterzy, kanonicy, prałaci i infułaci. Można również dostrzec biskupów, arcybiskupów i kardynałów ubranych w stroje chórowe. Podąża też diakon, który ma zostać podniesiony godności prezbitera ubrany w albę i stułę. Na samym końcu niesiony jest w lektyce Patriarcha, mający na sobie szaty pontyfikalne. Gdy dochodzą do ołtarza, obecny w liturgii prezbiter zwraca się do diakona:

P: Niech zbliży się ten, który ma zostać wyniesiony do godności prezbitera.

MC: Gdy diakon podchodzi pod tron patriarszy, prezbiter składa głęboki ukłon względem Patriarchy i prosi go:

P: Najjaśniejszy Panie, święta Matka Kościół Rotryjski domaga się, abyś tego diakona wyniósł do godności prezbitera.

P: Czy wiesz, że jest tego godzien?

B: O ile ułomność ludzka mi pozwala, zaświadczam, że jest tego godzien.

P: Aby się upewnić, czy jesteś godzien tego urzędu zadamy Ci Synu pytania.

Czy chcesz dobrowolnie i świadomie przyjąć godność prezbitera?

K: Chcę.

P: Czy chcesz sumiennie spełniać zadana nałożone przez władze kościelne, gdziekolwiek zostaniesz posłany?

K: Chcę.

P: Czy chcesz dobrowolnie wytrwać w świętej czystości, aż do końca swojego żywota?

K: Chcę.

P: Czy chcesz swoim życiem świadczyć o Chrystusie jako wierny sługa Kościoła?

K: Chcę z Bożą pomocą.

P: Czy nam, naszym następcom i swemu biskupowi oraz jego następcom przyrzekasz cześć i posłuszeństwo?

MC: Nowy prezbiter klęka przed Patriarchą i wkładając złożone ręce w ręce Patriarchy mówi:

K: Przyrzekam cześć i posłuszeństwo Tobie Najjaśniejszy Panie, Twoim następcom i mojemu biskupowi oraz jego następcom, a także to, iż uczynię wszystko, czego wymagać będzie ode mnie posługa prezbitera.

MC: Patriarcha krzyżuje stułę na piersiach kandydata.

P: Przyjmij jarzmo Pańskie, bowiem jest ono słodkie, a jego ciężar jest rozkoszą.

K: Amen.

MC: Patriarcha nakłada ornat na kandydata.

P: Przyjmij szatę kapłańską, która oznacza miłość: mocen jest bowiem Bóg pomnożyć w was miłość i doskonałość w uczynkach.

K: Amen.

P: Flectamus genua.

B: Levate.

MC: Patriarcha wyciąga ręce nad nowym prezbiterem i mówi donośnym głosem:

P: Wysłuchaj, Panie, prośby nasze, i racz pobłogosławić tego sługę, którego podnosimy do godności prezbitera. Niech powagą obyczajów i nienagannym życiem okaże, że jest starszym wyćwiczonym w karności, której zasady podał św. Paweł Tytusowi i Tymoteuszowi. Niech sprawiedliwość, stałość, miłosierdzie, moc i wszelkie cnoty w nim jaśnieją i ujawniają się w jego uczynkach i słowach. Amen.

MC: Nowy prezbiter i Ojciec Święty wymieniają pocałunek pokoju. Następnie nowy kapłan odbiera gratulacje. Ceremonia kończy się śpiewem Te Deum.

[Albert]

Kochani prosimy o ocenę tego projektu, a także wszelkie wypowiedzi.

@Stanisław Wieniawa @Maurycy Orański @Andrew von Habsburg @Aurelio de Medici y Zep @Mikołaj Dreder @Henryk Ziemiański de Harlin @Benedykt Krakowski vel Potocki @Nicefor @Guliano Giuseppe Montini @Alberto Tommaso di Mancini @Pierbattista Pastaballa

Przy okazji link do starej dyskusji z poprzedniego soboru: https://forum.rotria.net.pl/showthread.php?tid=2929

[Henryk Ziemiański de Harlin]

Nie mam uwag do tego projektu.

[Andrew von Habsburg]

Popieram projekt

[Stanisław Wieniawa]

Dziękuję, że Jego Świątobliwość to odkurzył. Nie mogę nie poprzeć swojego dzieła.

[Albert]

Dziękuję, że Jego Świątobliwość to odkurzył. Nie mogę nie poprzeć swojego dzieła.

Dobrze słyszeć pozytywny głos starszyzny. Jeśli chciałby Eminencja do któreś projektu coś dodać albo zmienić, to jak najbardziej jesteśmy otwarci na jakieś modyfikacje.

[Nicefor]

Zgadzam się z przedmówcami i również popieram te projekty. Ciekawie jest widzieć w Rycie Welijskim grekę, a w Rycie Laterańskim łacinę.

[Benedykt Krakowski vel Potocki]

Brak uwag z mojej strony.