Tajemnicza sekta

[Andrew von Habsburg]

W sprawę włączył się Kardynał von Habsburg
Natychmiast polecił wzmocnienie ochroni Jego Świątobliwości przez gwardię szwajcarską.

Wzmocniono ochronę budynków rządowych i kościołów

Żandarmeria dostała polecenie patrolowania terenów przykościelnych szczególnie przed w trakcie i po Mszach

Oddał do dyspozycji i pod dowództwo Księdza Biskupa Henryka Ziemiańskiego de Harlin trzy kompanie piechoty, oddział żandarmerii w przebraniu zwykłych mieszkańców. Wszystkie oddziały zostały dozbrojone.

[Henryk Ziemiański de Harlin]

Całe popołudnie arcybiskup Ziemiański spędził w swoim gabinecie w Pałacu Kwirynalskim w skrzydle zajmowanym przez Kongregację ds. Kościoła i Duchowieństwa. Miał dziś dzień pełen obowiązków, w ramach których zajął się pisaniem sprawozdania powizytacyjnego z wizytacji kurialnej w Bizancjum. Dzisiaj w nocy zaplanował powrót do Achkova, a przed wielogodzinną podróżą chciał zażyć nieco odpoczynku. Wypił filiżankę kawy i relaksował się, słuchając muzyki operowej.

- Wasza Ekscelencjo, straszna tragedia! - przerwał ciszę nagle ksiądz Colonna, który z impetem wszedł do gabinetu. 

- Co takiego się stało? - zapytał spokojnie prefekt.

- Ludzie Vosnickiego znowu sieją spustoszenie. Przejęli kościół św. Jerzego na Velabrum, w którym była sprawowana msza święta. Pojmali przebywających tam wiernym i księży, mówiąc, że to jest odwet za aresztowanie Sigara i dwudziestu sekciarzy. 

- O mój Boże. Będzie trzeba tam jechać i rozprawić się z tymi sekciarzami - rzekł arcybiskup. 

- Jeszcze jedna wiadomość. Jego Eminencja Andrew von Habsburg zakomunikował, że daje do dyspozycji i pod dowództwo trzy kompanie piechoty i oddział żandarmerii. - powiedział znów ksiądz Colonna.

- Bardzo dobra wiadomość. Teraz będziemy bezpieczni  - rzekł w odpowiedzi prefekt.

[Andrew von Habsburg]

Wiadomość o zajęciu kościoła św. Jerzego na Velabrum dotarła też do wojska. Kardynał von Habsburg natychmiast wysłała w rejon kościoła oddział żołnierzy, którzy otoczyli teren w duże odległości. Zblokowali kanały i drogi i czekali na przybycie Księdza Arcybiskupa Henryka Ziemiańskiego de Harlin. Bez jego wiedzy nie mieli atakować, tylko zablokować drogi ucieczki.
Przyjechały też ciężarówki z z zamkniętymi plandekami pilnowane przez wojsko.

[Henryk Ziemiański de Harlin]

Arcybiskup niezwłoczne przybył na miejsce wraz z swoimi sekretarzami oraz dowodzonymi przez siebie oddziałami żandarmerii i trzema kompaniami piechoty. Był ubrany jedynie w prostą sutannę, żeby zbytnio go nie rozpoznali. Jednym z żołnierzy był Vittorio Potazzi, który był jednym z ochroniarzy podczas najścia na dom Sigara. Po kilku minutach zarządził wejście do kościoła. Sam wraz z kilkoma żołnierzami wszedł do środka.

Po wejściu do świątyni najpierw podeszli do Ołtarza i uklękli przed Najświętszym Sakramentem, a następnie skierowali swe kroki do katakumb, gdzie mogli być przetrzymywani wierni i duchowni. Panował tam półmrok, a wśród starych trumien pamiętających może czas I Rotrii nic nie było. W pewnym momencie w oddali ujrzeli ubranego na czarno człowieka w średnim wieku, który dziwacznie przyglądał się im.

- Kim jesteś? - zapytał Vittorio. 
- Jestem byłym członkiem sekty Vosnickiego. Zrozumiałem, że popełniłem błąd i opuściłem tą grupę - mruknął mężczyzna. 
- Gdzie jest Michelangelo Vosnicki? - spytał arcybiskup. 
- Z tego co wiem, po zdarzeniach, jakie miały miejsce u Sigara, uciekł i przebywa gdzieś w południowej części Rotrii, skąd nadal kieruje swoją sektą i próbuję realizować swe niecne cele - rzekł mężczyzna. 
- Powiedz teraz, co się stało z wiernymi? - zapytał ksiądz Prevost.
- Po dwóch godzinach od przejęcia kościoła, spora część wiernych i dwaj wikariusze zostali zamordowani strzałami z pistoletu. Tylko proboszczowi i trzem wiernym udało się wydostać z świątyni. Ja widząc to, napełniłem się smutkiem i wyrzekłem się Vosnickiego. 
- Gdzie są sekciarze i powiedz nam dokładnie, gdzie jest ten cały Vosnicki? - rzekł prefekt.
- Sekciarze po tym wszystkim zabarykadowali się w pomieszczeniu obok i zastawili ciężkimi przedmiotami, aby ich nie przechytrzyć. Sam Vosnicki przebywa w jakiej miejscowości niedaleko Wenecji - odparł mężczyzna, po czym opuścił katakumby.

Po tej rozmowie arcybiskup Ziemiański zarządził wejście do zabarykadowanego pomieszczenia. Z pomocą żołnierzy odsunął ciężkie przedmioty. Dał żandarmom znak, aby weszli za nim. Oczom wszystkim ukazał się portret v-śp. Severina Castigilioniego jeszcze jako kardynała. Pod obrazem stały dwa świece, które stanowiły jedyne źródło światła w pomieszczeniu.

- Kto tam? Posoborowi posoborowcy?- donośnie ozwał się męski głos.
-  Jesteśmy z żandarmerii i wzywamy was do opuszczenia murów świątyni. W przeciwnym razie użyjemy siły - odrzekł jeden z żandarmów.
- Ha! Nigdy nas nie złapiecie, bo jesteśmy oddani Kościołowi. Zamiast popadać w grzech, przyłączcie się do nas.
- W takim razie trzeba użyć siły. Zablokujcie drzwi i nie pozwólcie, aby sekciarz zbiegł - -zakomenderował jeden z żołnierzy.

Tak rozpoczęła się wymiana ognia. Po kilku minutach do walki przyłączyli się inni sekciarze, którzy chcieli wspomóc swojego towarzyszom. Nagle kula jednego z pistoletów sekciarza trafiła księdza Prevosta, stojącego obok prefekta i księdza Colonny. Duchowny osunął się na bok, a po kolejnym strzale upadł nieruchomo na ziemię i dokonał swojego żywota. Wtedy jeden z żołnierzy strzelił do jednego z sekciarzy, który jednak zbiegł.

Arcybiskup korzystając z zamieszania wyszedł z pomieszczenia i następnie zbliżył się do małego okienka w katakumbach, śledząc całą sytuację. Był emocjonalnie przejęty po śmierci swojego sekretarza.

[Andrew von Habsburg]

Reszta sekciarzy widząc że nie mogą sie wydostać postanowiła bronić sie do końca i zginąć.
Wtedy do Arcybiskupa podszedł oficer,  który pilnował dziwnego samochodu i zameldował ze ma gaz usypiający i może go użyć.

[Henryk Ziemiański de Harlin]

- Niech tak się stanie, jeśli to jest skuteczna forma obrony. Potem trzeba ich pojmać i ich doprowadzić do więzienia - rzekł arcybiskup, który dalej obserwował sytuację.

[Albert]

W Pałacu Apostolskim w rezydencji Patriarchy Rotrii, przy swoim biurku siedział Patriarcha Albert. Czytał właśnie różne raporty przygotowane przez Arcybiskupa Henryka oraz Gonfaloniera Andrew. Wieści o działaniach sekty bardzo martwiły biskupa Rotrii, ale także wyprowadzały go z równowagi. Po zakończeniu czytania dokumentów o ostatnich akcjach jakie miały miejsce w Apostolskim Mieście Patriarcha postawił na swoim biurku maszynę do pisania i rozpoczął pisanie listu, który następnie miał zostać dostarczony Jego Ekscelencji Henrykowi Ziemiańskiemu, oraz Gonfalonierowi Patriarszemu Andrew von Habsburg, a także miał zostać odczytany w katedrach i kościołach w całym Państwie Kościelnym.

Drodzy Synowie i Córki w Chrystusie, Umiłowani Mieszkańcy Rotrii,

W tych dniach, gdy mrok nieprawości usiłuje przysłonić światło wiary, a serca nasze drżą z trwogi, zwracam się do was nie tylko jako wasz pasterz, ale także jako ten, któremu powierzono troskę o bezpieczeństwo i pokój tego Świętego Państwa. Wieści, które docierają do Nas z różnych stron Rotrii, napełniają głębokim smutkiem i stanowczością. Bezbożna sekta, wiedziona duchem pychy i nieposłuszeństwa, podniosła rękę na świętość Kościoła i życie niewinnych.

Nie pozostaniemy bierni wobec tej profanacji. Wiara nasza jest silniejsza niż jakakolwiek przemoc, a sprawiedliwość musi zatriumfować.

Dlatego, po naradzie z Dostojnikami Kościoła i Radą Państwa, ogłaszam następujące kroki:

1. Wzmocnienie ochrony wszystkich świątyń na terenie Państwa Kościelnego przez oddziały Żandarmerii i Gwardii Szwajcarskiej. Msze święte będą się odbywać, bo nie możemy dać się zastraszyć, ale będą otoczone należytą opieką.
   
2. Powołanie Nadzwyczajnej Komisji Duchowno-Śledczej pod przewodnictwem Arcybiskupa Henryka Ziemiańskiego, której zadaniem będzie koordynacja wszystkich działań mających na celu likwidację sekty i odnalezienie jej przywódcy, Michelangela Vosnickiego. Komisja otrzymuje pełne uprawnienia do współpracy z wszelkimi organami.
   
3. Apel do ludności: Proszę, zachowajcie czujność, ale nie poddawajcie się panice. Wszelkie informacje o działalności sekciarzy, nietypowych zdarzeniach czy miejscach pobytu Vosnickiego należy niezwłocznie zgłaszać żandarmerii. Wasza pomoc jest nieoceniona.
   
4. Ofiary i ich rodziny: Modlitwa całego Kościoła towarzyszy duszom zamordowanych kapłanów i wiernych, szczególnie śp. Księdza Salvatore i śp. Księdza Prevosta. Kościół otoczy ich rodziny materialną i duchową opieką.
   
5. Dla schwytanych sekciarzy czeka surowy, ale sprawiedliwy sąd, zarówno kościelny, jak i państwowy. Niechaj nikt, kto podniósł rękę na życie bliźniego i świętość Kościoła, nie spodziewa się pobłażania.
   

Niech was nie zwiedzie głośna buta tych, którzy stoją w sprzeczności z nauczaniem Kościoła. To my jesteśmy strażnikami depozytu wiary, a Nasza misja trwa nieprzerwanie od wieków. Proszę was wszystkich o modlitwę – o powrót zbłąkanych braci, o odwagę dla sprawiedliwych, o mądrość dla rządzących i o pokój dla Rotrii.

Z pasterskim błogosławieństwem,

Albert PP.
Patriarcha Rotrii, Sługa Sług Bożych

[Henryk Ziemiański de Harlin]

Złapanymi sekciarzami niech zajmie się najlepiej Jego Ekscelencja Wielki Inkwizytor @Guliano Giuseppe Montini . Proszę jeszcze Eminencję Orańskiego, aby podjął stosowne kroki, bo Vosnicki ukrywa się w miejscowości pod Wenecją.

[Andrew von Habsburg]

Natychmiast do Kardynała Oranskiego wyruszyły trzy kompanie, w tym jedna, dla niepoznaki, w ubrani cywilny

[Vilarte]

Na murze jednego z okolicznych budynków pojawiło się tajemnicze graffiti:

"ROZSTRZELAĆ. Rotryjska Partia Radykalna".

Był to pierwszy raz, kiedy organizacja o tej nazwie dała oznakę swojego istnienia.